Vivamos como galegos

Se non o escoitaron aínda, e que se retiraron a un mosteiro. E kissed you good bye at the airport, I held you son close ton me. O Summercat é probablemente a canción do verán nun verán sen cancións do verán. Gústame a historia do anuncio. Os da Damm buscaron no google cancións coa palabra “summer” e escolleron a balada de Lars Lindquist, como os estudantes que buscan no rincondelvago o resumo do libro que non tiveron tempos de lerse. A canción fala dos amores estivais, dos adeuses para sempre no aeroporto, dos paraísos fugaces. Unha canción que che podes descargar por Internet, porque os Billie the vision and the Dancers entenderon o futuro da cultura dixital. Cal é?. O mesmo que di a ministra González-Sinde, pero exactamente ao revés.

Dinme que en Formentera non queda unha cama baleira. Miles de Lillys foi a buscar o seu idilio e as estradas enchéronse de citroen mehari. E este é o acerto publicitario de Damm. Hai moitos anos que a publicidade utiliza os espazos como metáforas da comunicación: os Land Rover son selvas, as augas Veri son montañas e os estalos Tarradalles son espazos rurais… Moitos produtos intentaron que os consumidores o identifiquen cos atributos asociados cun lugar|sitio (tradición, saúde, aventura).

Agora fixemos un paso máis. O anuncio de Villarosàs non utiliza a metáfora de Formentera ou do Mediterráneo, senón da experiencia turística da illa. A mirada turística, a forma turística de vivir un lugar|sitio, converteuse no eixe da narración da empresa cervexeira. Beber unha Estrela non é como o Mediterráneo, senón como a vida turística nas costas do Mediterráneo. Agora que algúns propoñen desmontar a parada|puesto turística e se espande a ondada turismofòbica, anotamos que a antropoloxía turística se converteu no significante dos produtos que aspiran á notoriedade. Tonight tonight tonight tonight, e wanna cordeiro with you Tonight tonight tonight tonight-

Aqui tamén os cerveceiros e os de alimentacion fan cousas, e moito mellor que os gobernos que foron, son e serán , de cara a que aprendamos a querernos algo mais, querer o noso, a nosa cultura, os nosos productos, as nosas xentes, a nosa fala, en resumo o noso, e para iso  foi mais importante o anuncio de VIVAMOS COMO GALEGOS que os tropecentos millóns gastados por todas as XUNTAS e xunteiros nos ultimos 20 anos, asi que a aprender carallo.