Esta mesma semana, unha persoa que visitaba o meu obradoiro preguntábame ¿Ti crees que os ERE van solucionar os problemas destas empresas veciñas? Pois eu creo que non, eso son parches de rodas desinfladas, remendos de maón en pantalóns vellos. O simple feito de que o empresario este apurado faille escudriñar o enxeño, buscarse a vida del e dos seus empregados, e engadía, O dia 5 na noitiña teño que desmontar dúas feiras de Nadal nas que participamos, unha na Praza España de Madrid e outra en Vigo, cando todo fillo de veciño está pendente dos agasallos de reis eu teño que correr estrada adiante para facer o meu traballo, pero unhas semanas máis tarde teño que ir a Paris para tratar de vender o meu produto, e seguidamente a Madrid e así un rosario anual, para tratar de manter os postos de traballo e a rendibilidade do meu obradoiro, sin esquecer o deseño de novos produtos, a investigación e o desenvolvemento dos mesmos. Ao fin e ao cabo as dificultades estrullan o cerebro, si “PAPA ESTADO” mo soluciona a tendencia e a “votarse á bartola e esperar tempos mellores.
A realidade sempre supera a ficción… as estimacións dos bos profesionais, os desexos políticos, e aos medos persoais. Aos que menos vantaxe adoita sacar agás cando acontecen imprevistos de gran magnitude, é aos profesionais. A razón é sinxela, orientan as súas expectativas desde datos obxectivos, deixando a marxe os subxectivos, as súas crenzas relixiosas e políticas, e apoiando firmemente os seus pés no chan. E aínda así, adóitanse equivocar, pois falar de estimacións non deixa de ser unha bóla de cristal.
As empresas, os gobernos, os partidos políticos, os medios de comunicación e todas aquelas persoas que saquen a realidade cotián, estarán case sempre condicionadas por ese beneficio á hora de situarse e posicionarse fronte a un problema. É de desexar que as persoas con cargos de responsabilidade nos gobernos sexan estes locais, autonómicos ou do estado, miraran o máis beneficioso para os demais. Os tempos vividos lévanme a quedarme no desexo, xa que a suposición de que iso é así cae abatida pola realidade todos os días con algunha acción, declaración ou ausencia de decisión das devanditas persoas elixidas por nós para facer o contrario.
Sendo o máis obxectivo posible, podemos dicir que ninguén podía esperar unha realidade financeira de tal magnitude e que a xeito de látego malla repetidamente coa súa punta dourada e espiñada o lombo do emprego, sangrante xa con perto de catro millons de desempregados e cunha tendencia nada esperanzadora.
A realidade desengana, esmaga esperanzas e sacode dolorosamente a moitas familias. Pero por sorte, tamén mostra centelleos de luz branca que se consegue entrar por algunha fenda do escuro problema, é capaz de inundalo e mostrar así a porta de saída de tan desgraciado cuarto.
Desde estas modestas liñas semanais, animo os emprendedores e ás persoas con capacidade de dirixir que se centren nun obxectivo común: facer do mercado laboral unha marea dinámica capaz de adaptarse ás vales e montañas submarinas e escuras dos mercados nacionais e internacionais, e así amortecer os excesos e defectos duns e outros. Se engadimos formación, continuidade e produtividade, poderemos conseguilo, pero o mais importante e non intentemos solucionar o problema, resolvámolo.