Claro que si, e mira si teñen que coñezo a xentes que sosteñen que as candidaturas locais non deberían ser apoiadas ou patrocinadas polos partidos políticos. Os Alcaldes son figuras locais, que constrúen redes e confianzas máis aló dos partidos nos seus concellos. Aínda que o apoio partidario é útil no proceso de campaña, principalmente en termos de financiamento, tamén ten desvantaxes no sentido que divide á comunidade, que apela ao compromiso partidarios máis que á persoa do candidato.
No contexto legal en estamos as candidaturas independentes, Viveiro, O Valadouro, Foz, Barreiros e Ribadeo, por agora son un mega desafío, porque o sistema está feito para impedir que estas existan. Por iso, a aventura que emprenden é tremenda e é unha aposta (das poucas que hai) que abren camiño cara a unha lei electoral máis aberta e máis inclusiva.
O mundo está cambiando e a crise dos partidos políticos é mostra diso, hoxe estamos chamados/as a re-encontrarnos como persoas .
En termos da necesidade de contar cunha lexislación que permita maiores posibilidades ás candidaturas independentes. Tal vez esta é unha oportunidade para sacar aprendizaxes concretas a os partidos e os presuntos lideres locais, comarcais e provinciais, que coa súa prepotencia e mal facer orixinaron divisións nos seus partidos.
O apoio dos partidos políticos entrega financiamento e temas grosos, globais, que se sitúan en axendas locais. As candidaturas independentes poden ser máis fieis aos intereses que as fan nacer, unha oportunidade de levantar temas locais e intereses colectivos dos territorios en que xorden. Agora ben requiren dunha seria condución e apoio organizacional de sectores, membros da candidatura e xente simpatizante.
A chegada das candidaturas independentes e na práctica, á “real politic” como lle din, onde claramente o contexto de poder, político e social é determinante para o éxito dunha campaña independente. E outra cousa é que pasa unha vez que se gaña como expós, é dicir, como se goberna.
As candidatura independentes (case prefiro chamala candidatura extra-partidaria) é unha resposta a un crise. Creo que estamos fronte a un conflito global de participación cidadá.
Hai moitos que queren participar no “publico, pero a institucionalidade deixou isto para os partidos políticos na lóxica de “conquistar o poder”. A construción da ÉTICA PUBLICA, como aquel lugar onde converxen intereses colectivos. (da sociedade civil, as empresas e o Estado) e así o posible éxito dunha candidatura extra partidaria, sexa canalizar a converxencia dos intereses colectivos da comunidade en vista a un anhelo ou visión colectiva, baseada no respecto e a dignidade humana de todos e cada un dos habitantes do concello. Iso implica facerse “condutor” dos intereses colectivos. Isto require un traballo inmenso de base social.
Otero Regal