Segundo a información encol desta novidade de “Novos Ricos” de tren que corre moito e para en poucos sitios as liñas de alta velocidade son utilizadas polo 2% da poboación; con todo reciben o 87% do investimento, mentres que ao ferrocarril que utilizan a xente de a pe só destinan o 13% do orzamento, “a pesar de ser o utilizado polo 98% dos usuarios”. Conclusión: Están desenvolvendo a gran velocidade -nunca mellor devandito- quilómetros para trens exclusivos para ricos.
Os medios de comunicación, cantan eufóricos que España é o país que ten máis quilómetros de alta velocidade en Europa. Os mandamases galegos e o ministro de Lugo, falan dia si a dia tamén do “maná” que vai traer o AVE para Galicia, cousa que eu non vexo nada craro, ademais como agora non temos cartiños frescos, que como San Pablo, caemos do burro e empezamos a decatarnos que somos pobres, temos que pedirlles prestados os cartiños a fondos de inversión chineses ou árabes, para acabar o xoguete de Pepe Blanco e Feijóo.
O AVE é un medio de transporte deseñado para unir grandes cidades, en competencia co avión, con escasas paradas intermedias. Desta forma marxina, incomunica e exclúe ás zonas rurais e cidades medias potenciando o seu abandono e favorecendo os procesos de concentración e expansión urbana en escasos puntos fortes do territorio. Deixará sen comunicación por ferrocarril a moitas poboacións que agora a teñen.
Ten un altísimo custo económico e escasa utilidade social – A construción das novas liñas de Alta Velocidade suporá un malgasto de recursos públicos (6,8 billóns de pesetas orzados ata 2010) totalmente innecesario que haberemos de pagar entre todos e todas e que non está xustificado por ningunha utilidade social ou económica, cando hai necesidades moito máis perentorias nos ámbitos sanitarios, educativo, de protección social, etc. Basta dicir que cada quilómetro de AVE ten un custo medio ao redor dos 2.000 millóns de ptas ou que un hospital medio e moderno costa o mesmo que un dos 27 km do túnel de Guadarrama previsto.
Provoca a desaparición do ferrocarril como servizo público – Non hai un plan de transporte ferroviario que contemple a mellora e modernización da rede ferroviaria actual (incluídas as liñas pechadas desde o 84. Os proxectos son megalómanos (non se están construíndo en ningures do mundo vías para circular a esas velocidades de 350 km/h como aquí), apróbanse por motivos electorais e tras eles os únicos beneficiarios que se albiscan son as grandes construtoras que os levan a cabo. O seu “aforro de tempo” non xustifica o enorme custo de construción e o seu prazo de posta en servizo é longuísimo.
Otero Regal