Con respecto ás polémicas declaracións de Artur Mas acerca dos nenos e nenas coruñeses (por tanto galegos) ou sevillanos ou malagueños (por tanto andaluces) que, falando castelán a veces non se lles entende o que din, cómpre facer unha serie de matizacións, previa reclamación ao señor Mas das oportunas desculpas por ter confundido os allos cos bugallos.
Defenda Artur Mas o seu con forza e con rigor. Xa ben podiamos aprender de vascos e cataláns a defender o propio. Aprender de alguén non significa arremedar o que fan, senón sacar conclusións do seu saber facer e adaptalas ao teu contexto. Pero para defender o seu sistema de inmersión lingüística non precisa empregar comentarios caricaturescos acerca da fonética doutros pobos e doutras linguas. Moi mal, señor Mas, moi mal. Quizás o agoníen tantos recortes (por certo aínda non criticados polo señor Pons, igual pensan facer o mesmo?) e iso lle faga perder a serenidade necesaria para o debate político.
Pero tamén me quero acordar dos nenos e nenas cataláns. Cantas barbaridades non se teñen dito a conta do sistema educativo catalán insinuando unha formación académica deficiente por culpa do catalán, problemas para comunicárense con outras persoas fóra de Catalunya, e mesmo algúns ousados tertulianos casposos referírense a taras irremediábeis para a intelixencia dos nenos e nenas cataláns por estudaren na lingua de Companys. Ollo, que tamén o dicían do vasco e do galego. Non vimos reaccionar coa mesma intensidade contra esas insinuacións que son unha auténtica parvada e un insulto á intelixencia a todos os que agora arremeten contra o señor Mas.
Os estudos que se fan sobre rendemento escolar mostran ben ás claras que os nenos e nenas cataláns teñen un coñecemento de castelán superior á media do Estado. O informe PISA tamén indica que as comunidades con dúas linguas cooficiais (entre as que se atopa Galiza, por certo) sitúanse por riba da media española en competencia lingüística en castelán e en inglés. Mentres que os escolares de zonas de dobre oficialidade lingüística teñen unha vantaxe engadida (a saber: o dominio de dúas linguas facilita máis o coñecemento dunha terceira ou dunha cuarta) aqueles que só coñecen unha teñen máis dificultades para aprender unha terceira lingua.
Se Artur Mas fora quen de ter razoado nestes termos, no canto de ter caricaturizado a fonética (o popularmente coñecido como “acento”) de galegos ou andaluces, mellor lle tería ido. O señor Mas púidose ter cortado un chisco a lingua e non tanto as partidas orzamentarias dedicadas á sanidade (por poñer un exemplo).
Pero tamén podemos sacar as nosas propias conclusións (sempre hai que aprender do dos demais adaptándoo ao noso, non copiando literalmente). Por que non temos reaccionado coa mesma contundencia cando algúns políticos e tertulianos atacaron sistematicamente aos nosos nenos e nenas? Acaso porque dese pretendido desgaste do goberno daquel entón se pretendía obter réditos electorais? Non lembra vostede señor Feijoo como tivo que corrixir a aquela xornalista, quen sabe se inspirada polo mesmísimo espírito santo, á hora de traducir “castrapeiro”? Alberto Núñez Feijoo aparenta defender con uñas e dentes o noso nuns casos (sobre todo os máis acaídos para a estratexia electoral do PP) pero trata con guante de seda, disimula ou mira descaradamente cara a outro lado, se non lle convén ao PP na súa loita por levar a Rajoy á Moncloa. Ben o puidemos comprobar ao longo de todo o proceso de chalaneo coa caixa galega.
Farruco GRAÑA