SOBRE A REFORMA LABORAL E O PARO
Pasado xa un ano, tanto a Unión Europea como os organizacións empresariais españolas, piden unha nova reforma laboral, na cal se abarate aínda mais o despido (menos días de indemnización por ano traballado e ata un máximo de un ano e o que piden), e que se tomen outra serie de medidas como a de deixar sen subsidio de desemprego a aqueles traballadores que rexeiten un traballo. Claro está que todas estas medidas teñen como finalidade única a creación de emprego.
Pero claro. Pasado xa un ano temos datos. Datos que demostran que a reforma laboral feita hai un ano non serviu para crear emprego, temos mais parados que antes, so serviu para que se destruíse emprego, a maior parte de emprego fixo.
A nova reforma laboral, tal como a teñen prantexada tampouco vai servir para crear emprego. Iso seguro. Pero resulta que o mellor non pretenden crear emprego, e o de crear emprego só e unha desculpa para conseguir outros fins.
¿Que se vai conseguir co actual reforma de emprego, e co futura reforma que se pretende?. Pois moi sinxelo. Vaise conseguir que as empresas podan despedir de forma mais barata os traballadores fixos, e logo ir o mercado laboral e contratar os mesmos, ou a outros, traballadores con unhas novas e peores condicións laborais. Isto e o que se vai conseguir. E quizais tamén e o que se pretenden.
Isto e o que nos espera os traballadores e os nosos fillos. E non vexo remedio. As organizacións empresariais e a gran banca creen favorecerse con esas condicións laborais. Os partidos políticos consíntellelo, non teñen mais remedio, xa que hoxe non mandan os gobernos, manda o capital. E os únicos que poderían facer algo por evitalo que son os sindicatos e os traballadores permanecemos desunidos, sen recursos, sen animo nin moral para loitar por os nosos dereitos.
Pero os empresarios e os gobernos deberan empezar a facerse unha serie de reflexións, cando vexan que empeorar as condicións dos traballadores non e suficiente para que melloren ou se manteñan os seus beneficios. Terá que pensar como unha fabrica de coches pode subsistir si os seus empregados non poden comprar os coches que fabrican. Si os traballadores non dispoñemos de recursos suficientes caerá o mercado nacional. Só se manterán aqueles negocios de produtos de primeira necesidade e que sexan competitivos.
A saída do mercado exterior non e fácil. Hai moita competencia e non caben todos.
Só sairemos de esta si melloramos a competitividade, mellorando a calidade e mantendo os costos, non só a conta dos traballadores. Pero para elo e imprescindible unha boa xestión dos recursos e uns bos xerentes. Que para min e onde fallamos. Non temos bos xerentes, nin políticos nin empresariais.
Igual que fichamos grandes futbolistas para os nosos equipos, quizais necesitemos fichar empresarios e políticos estranxeiros, xa que os nosos non valen.
Todo e posible. Esperemos e veremos.
O Fareiro de Foz