A DEBEDA NO CONCELLO DE MONDOÑEDO
Mais sorpresa se levaran alguns proveedores ao comprobar como algunhas das suas facturas xa prescribiron ou foron anuladas por outros motivos. Pero causa verdadeiro ESTUPOR saber a cifra que saldrá de unha próxima amortización do crédito que para tal fin se solicite .
Así , no caso do concello de Mondoñedo temos a cifra de débeda en 1.457.934 euros. Si, leeron ben, un millon e medio de euros practicamente(250 millons das antigas e queridas pesetas).
Esto supón, nada mais e nada menos que o 50% do presuposto municipal para este exercicio.
Dito esto , e demenuzando as consecuencias de cara o futuro atopamonos que:
Por un lado, a amortización mensual no ano 2014 rondaría os 20.000 euros que , unido a mais que previsible caida de ingresos pola menor actividade económica e a disminución acelerada da poboación farian inviable a supervivencia.
Si a esto engadimos que a banca esta comprando as facturas a proveedores con un desconto de entorno a un 10%, encontramonos que non vai haber ningunha quita por pronto pago.
É de resaltar que se permita este novo atraco pola banca que, non solo cobrará o 5% de interés , si non que ademais ingresará o 10% de comisión por adelantalas.
Esto aparte de vergoñento, dice moito da connivencia entre a banca e o poder político. Todo esto mentras os bancos acuden ao mercado do diñeiro( BCE) donde lles prestan a o 1% de interes.
Con todo este plantexamento e sendo realistas, solo cabe esperar que o ICO se faga cargo a o final da debeda de moitos concellos previo embargo dos ingresos dos mesmos.
No caso que nos ocupa(CONCELLO DE MONDOÑEDO), resulta evidente que NON seremos capaces de afrontar un pago de esas caracteristicas mensualmente, que unido os litixios xa en marcha e a presunta obligatoriedade de ter un deficit CERO, levaranos a ter que presentar uns presupostos restrictivos e que toquen servicios esenciais.
Ante esta situación, sería necesario un planteamento de futuro con mais garantias de cumprimento e explicome.
Todos os concellos e o noso en particular teñen posibilidades reais de aforro pero non as pode poñer en marcha debido a que para elo necesitaría invertir unha cantidade de diñeiro da que non dispon.
E postos a diseñar un plan(O ICO DEMANDA UN A 10 ANOS) , as veces non serve solo con aforrar , si non tamen en invertir para aforrar.
É certo que o gasto mais importante de un concello como o noso está centrado no pago de salarios e costes sociais das persoas e funcionarios que desenvolven a sua actividade a diario e que nos aportan os servicios basicos que a poboación necesita.
Calquer iluminado economista metería a tixeira en esto sin darse de conta que, con un recorte salarial , non solo contraemos a economía local, si non que desmotivamos unhas persoas que en estes momentos estan señaladas pola sociedade como os malos de esta película.
Desde a miña opinión , estamos equivocandonos nas formas e tamen no fondo.
Calquer traballador necesita para desarrollar o seu traballo, un clima social e económico que sexa acorde cas suas funcions pero ademais necesita sentirse apoyado, util e ben utilizado pola empresa e en este caso pola institucion e polos que a gobernan.
Aparte do clima social, e necesario que estas persoas se sintan implicadas en un proxecto, que vexan que co seu esforzo e dedicación aportaran unha parte de esa viabilidade.
Por outra banda, quizas sexa necesario que os concellos , sexan vistos como unha empresa na que se venden servicios ca unica diferencia que o beneficio en este caso ten que ser cero.
Para todo elo, antoxaseme que faltan xestores nos concellos en vez de políticos, faltan persoas con cultura empresarial e sobran trepas e presumidos.
Pero como esto e dificil de cambiar, polo menos podían pedir consello as persoas que no noso concello dedican o seu esforzo a xestionar as suas empresas e que presumiblemente saben como se deben facer as cousas.
Para rematar e como seguramente alguien este pensando que endeudarse ainda mais sería unha temeridade, quero apuntarlles algo.
Como decía antes para poder aforrar tamen hay que invertir, e non solo en bens materiais , que se me antoxa urxente, si non en capital humano.
Adecuar ciertos gastos as tecnoloxias actuais, xestionar servicios con mais eficacia, minimizar os costes fixos dos bens mobles tratando que a sua amortizacion sexa mais corta por uso e dedicandolle ao noso capital humano un plus de organización , sería mais que suficiente para enderezar o rumbo.
Resumindo , aplicar o SENTIDO COMUN.
Jorge Losada Comendeiro.