Decálogo de Espazo Ecosocialista no IIº aniversario do 15-M
No segundo aniversario do movemento 15-M, Espazo Ecosocialista Galego (EcoSoGal) non pode por menos que celebrar o que significou no seu carácter reivindicativo, simbólico e alternativo, animar a cidadanía a participar na mobilización global do 1 de xuño contra a troica e afirmar:
1. Que existe un antes e un despois do movemento de indignad@s que o 15 de maio de 2011 sacou ás prazas e rúas a milleiros de persoas. Movemento que tendo o seu epicentro no Estado Español é fundamentalmente un movemento mediterráneo, con grandes movementos democratizadores no sur de Europa e do norte de África, desde Grecia ata Galicia.
2. Que estamos diante dun movemento que situou con forza a necesidade de denunciar que a gobernanza global esta en mans dos oligopolios e polo tanto que participamos dunha democracia que ten ‘as cartas marcadas’ e por outra facer fincapé que o cambio vira dado por dinámicas de resistencia e mobilización pacificas hexemónicas que abranguen ‘ao 99% da poboación afectada pola crise sistémica fronte a un 1% beneficiada por ela’.
3. Que este novísimo movemento social reforza a idea de que sen democracia non hai futuro e que o sistema capitalista na súa etapa neoliberal amosase incompatible coa mesma democracia. Asistimos a unha crise sistémica e polo tanto estamos diante dun proceso de cambios de paradigmas coa dificultade que isto entraña cando o sistema dominante non so ten capacidade homicida (sobre as persoas) senón suicida (sobre o planeta).
4. Que as forzas da ‘vella política’ non entenderon, e seguen sen entender, a súa mensaxe evidenciado na practica cotiá o porqué da desafección e desconfianza que a cidadanía ten cara as forzas políticas. Rexeitamos as teorías conspirativas que o único que amosan é preguiza intelectual e conservadorismo político. Ao marxe das evolucións ou involucións do movemento, normal nun movemento tan basto e complexo, o 15-M nos convoca a construír unha sociedade máis xusta e democrática, nada máis loable.
5. Que as forzas políticas en xeral, e a esquerda en particular, debe de acabar de entender o papel necesariamente autónomo que xogan os movementos sociais para que exista o necesario control da cidadanía sobre os seus representantes. A rehabilitación da política pasa por entender que a cidadanía non é un ente amorfo e manipulable senón un corpo vivo con constantes vitais e intelectuais propias.
6. Que todas estas actitudes e formulacións o único que denotan é unha coincidencia da vella política na comprensión da democracia como un formato instrumental e non como unha cultura. Unha aposta por unha nova forma de democracia orgánica onde a vertebración faise de xeito vertical desde o poder, minusvalorando a unha cidadanía necesariamente submisa ben polo camiño do populismo ben pola vía do clientelismo, desarticulando a autoorganización social autónoma das persoas e convertendo as súas plataformas e colectivos en correas de transmisión do poder.
7. Que o espírito do 15-M non debe morrer, nin transformarse en non se sabe moi ben que outra cousa. A música e o obxectivo do 15-M debe prevalecer, máis aló das distintas letras ou corporalidades nas que foi e seguira materializandose. Seguramente a mellor definición do 15-M a fai Boaventura Sousa Santos cando afirma que ‘o 15-M é unha presenza’. Iso é o que une a ese 99% simbólico, ese paraugas acolledor, unitario e plural, escola de republicanismo cívico, de acompañamento humano, de elaboración propositiva. As súas corporeidades sociais e políticas que vaian tecendo as alianzas que sexan necesarias e namentres que o 15-M, na superficie ou nas profundidades da sociedade, siga impregnando ese estilo non instrumentalizable.
8. Que o 15-M é de todas e de todos e non é de ninguén. Que formamos parte dun movemento amplo e plural de loita contra a mundialización neoliberal e a favor da xustiza global. E nese movemento @s ecosocialistas Galeg@s nos recoñecemos e inserimonos, reivindicándonos, orgullosos e gozosos, fillos e filas do 15-M.
9. Que o 15-M ademais de expresar a súa indignación sinala o inicio dun novo ciclo político, coincidindo coas municipais do 2011, que deberia ter o seu peche nas próximas municipais cunha proposta de cambio de modelo neste complexo proceso constituinte aberto polos de arriba. Corresponde a todos e todas estar a altura dos tempos e tecer as alianzas necesarias, abertas e sen exclusión para gañarlle a partida ao réxime e as súas elites, sen regates curtos nin miradas ventaxistas.
10. Que o futuro non esta escrito e que tal como di Boaventura Sousa Santos ‘parece impensable imaxinar o fin do capitalismo pero máis imposible é imaxinar un capitalismo sen fin’.