Foz, 23 de decembro de 2013.- O BNG de Foz defenderá no pleno do 26 deste mes unha moción para prohibir os cortes de luz ás persoas sen recursos por falta de pago e para rexeitar unha vez máis a estafa que supón o chamado “déficit tarifario” que fai que o prezo da electricidade no Estado Español sexa a máis alta de Europa co consentimento e connivencia dos distintos gobernos do PP e do PSOE.
En Galiza hai máis de 650.000 persoas que están en situación de pobreza e 120.000 en estado de pobreza severa; hai 93.000 fogares con todos os seus membros no paro -12.000 máis que o ano pasado- e existen máis de 33.000 fogares sen ningún tipo de ingresos, confirmando datos terríbeis de pobreza infantil que no Estado español acada a cifra de 2,2 millóns de nenos e nenas por baixo do limiar da pobreza ou que 6 de cada 10 familias chegan con maiores dificultades a fin de mes.
Aos recortes, ao copagamento nos servizos públicos ou á restrición no acceso a sanidade, hai que engadir a redución nas prestacións por desemprego, xunto coa futura eliminación de servizos que se prestan nos concellos ou as reformas que afectarán subsidios por desemprego ou as pensións. Estas medidas provocan cada vez máis vítimas da política de desamparo que desenvolven os gobernos do PP no Estado e na Xunta de Galiza contra a cidadanía en xeral. Cada vez máis persoas quedan sen prestacións ao esgotaren as axudas de protección social, sen emprego, sen fogar ou sen poder afrontar o pagamento de hipotecas, alugueres ou servizos básicos como a luz, o gas… ou simplemente poder alimentarse.
Os gobernos deben garantir que toda a poboación teña electricidade
Desde o BNG estamos convencidos que o goberno local non só debe garantir por medio da administración municipal e dos servizos sociais públicos o apoio as persoas que o precisaren, senón que tamén debe impulsar diante do Estado español e da Xunta de Galiza iniciativas para que a prestación de servizos básicos destinados aos grupos máis desfavorecidos e medidas específicas dirixidas a persoas en risco de exclusión social e con necesidades especiais permitan contribuír a garantir o benestar, a saúde e calidade de vida na situación dramática que padecen.
En consonancia con isto, hoxe, outro dos factores de vulnerabilidade para moitas familias galegas é a pobreza enerxética, e concretamente o problema de subministro eléctrico das súas vivendas. Os datos referidos ao Estado español demostran que, antes de comezar a crise económica, o número de familias que sufrían un corte de luz polo impago do recibo da empresa subministradora era de 600.000 e, durante o ano 2012, foron 1.4 millóns de familias as que padeceron este corte no subministro.
Esta situación, a últimos do outono e co inverno ás portas, faise especialmente dramática pensando que se poidan producir cortes do subministro en fogares sen recursos, un feito que agudizará aínda máis as penosas condicións de vida das persoas que os habitan.
Países europeos, como Francia, limitan durante o tempo invernal os cortes de subministro eléctrico a familias sen recursos que non teñen cartos para pagar o recibo da luz. Alemaña paga a calefacción e o aluguer das persoas en paro de longa duración. Cataluña estuda prohibir os cortes de enerxía a familias na pobreza.
Os niveis e datos de pobreza en Galiza que enumeramos ao principio e as duras condicións climatolóxicas que estamos xa a padecer na entrada deste inverno, fan especialmente necesario que a Xunta de Galiza adopte medidas diante desta problemática para evitar as súas dramáticas consecuencias.
O “déficit tarifario” é unha estafa permitida polo PP e polo PSOE
O goberno do Estado español xustifica o fortísimo incremento do recibo da luz dos últimos anos nun suposto déficit tarifario. Así, argumenta que o prezo da electricidade non cobre os custos de produción. Porén, isto é falso. A trampa reside na metodoloxía utilizada para o cálculo do custo de produción a través de poxas no mercado maiorista, o coñecido como “pool” eléctrico. Antes da liberalización do sector, ligábase o prezo da enerxía ao custo real de produción de cada unha das tecnoloxías. Na actualidade, o prezo final da electricidade no mercado maiorista vén determinado polo prezo da última oferta en ser aceptada, un sistema que beneficia claramente ás grandes compañías eléctricas que controlan o mercado e prexudica os consumidores quen en último termo son os que pagan este desaguisado. Isto significa que, dada a existencia de tecnoloxías que producen a uns custos moi inferiores, este sistema xera uns beneficios exaxeradamente elevados aos propietarios desas instalacións de produción; son os coñecidos no sector como “beneficios chovidos do ceo”, sobre todo no caso de enerxías case amortizadas como a hidroeléctrica e a nuclear. Cabe, por tanto, opoñerse con absoluta rotundidade a incrementos no recibo da luz eléctrica que só fan engordar as contas de resultados das grandes compañías eléctricas. Cómpre avogar, pois, por unha reforma a fondo da normativa do sector eléctrico, tanto para corrixir os denominados inxustos e elevados beneficios que se xeran co formato actual de poxas de enerxía no mercado maiorista, co que se poría fin á escalada no incremento do déficit da tarifa, como para retornar a un modelo de maior intervención e control nun servizo esencial como é o subministro eléctrico aos fogares, cuxa liberalización demostrou que beneficia exclusivamente ás grandes empresas enerxéticas a custo dunha política abusiva coa maioría das persoas abonadas.
Galiza debe pagar menos pola electricidade
Toda esta situación prodúcese ademais nun contexto en que Galiza é excedentaria na produción de electricidade. Así, mentres padece os custos sociais e medioambientais que supón a xeración eléctrica, non obtén ningún beneficio desta condición. Baixo a escusa do déficit tarifario, volve a subir o prezo da luz, cando nos últimos cinco anos xa tivo un incremento dun 60 %; mais nunca o Goberno explica como podemos ter unha das tarifas máis caras de Europa e non ser dabondo. A realidade é que temos un sistema eléctrico complexo e opaco que, por decisións políticas, é un caixón desastre, onde hai toda unha serie de partidas que se trasladaron á tarifa cando deberían estar nos Orzamentos do Estado como calquera outra política industrial: moratoria nuclear, primas renovábeis, extrapeninsulares. Só nestes tres capítulos falamos duns 10.000 millóns ao ano.
Esta medida permitiría ter unha tarifa eléctrica máis baixa e, ademais, sería máis xusta socialmente, pois os orzamentos dótanse das achegas -teoricamente progresivas- das rendas e, no modelo actual, cando se cobra vía tarifas estase penalizando ás rendas máis baixas.
Mais tamén habería que actuar nas fixación de prezos das diferentes tecnoloxías, dado que agora retribuíselle a todas por igual e sempre o valor da máis cara en cada banda horaria para satisfacer a demanda. No entanto, existe un diferencial de até o 600 % entre os custos dunha tecnoloxía a outra, non ten nada que ver producir con auga a facelo con gas, porén perciben o mesmo.
Asemade, hai que primar a quen mantén as instalacións de transformación enerxética, caso de Galiza, con montes e vales ocupados, o carbón esgotado, coas repercusións sociais e medioambientais que ocasionan, sen que isto significase ningún valor engadido para o noso país. Aínda máis, coa reforma do sector eléctrico preténdese que teñamos tarifas máis caras polo feito de termos impostos propios a esta actividade económica, favorecendo así a comunidades, como Madrid, totalmente deficitarias en produción. Por iso, a reivindicación dunha tarifa eléctrica galega, máis baixa, é de total xustiza; tanto para beneficio da nosa poboación como para impulsar o tecido industrial. Se na actual tarifa xa facemos unha achega solidaria para sufragar os custos extrapeninsulares (1.800 millóns este ano) tamén debe existir unha discriminación positiva para que en Galiza saquemos proveito da nosa especialización.
Por iso, o grupo municipal do BNG, solicita do Pleno da Corporación Municipal a adopción do acordo de instar á Xunta de Galiza ás seguintes cuestións:
1. Realizar as modificacións lexislativas necesarias para garantir o subministro enerxético ás familias que estean en situación de pobreza e, entre tanto, adopte medidas prácticas para evitar as dramáticas consecuencias desta problemática nos fogares galegos máis desfavorecidos.
2. Demandar do Goberno do Estado español que non incremente o recibo da luz para o 2014.
3. Solicitar do Goberno do Estado español que permita a creación dunha tarifa eléctrica galega que, atendendo á condición de Galiza como excedentaria na produción de electricidade, posibilite unhas menores tarifas tanto para o consumo doméstico como para as empresas.