Fronte esta onda de cambio àlzanse as xerarquìas burocráticas das organizaciòns do bipartidismo dinástico-e màis algunhas outras- que queren manter un “status quo”, no que un Xefe manda e unha pequena elite dirixen os Partidos. Partidos nos que se tenta recrutar xente pouco crìtica e pouco pensante, que non cuestione as ideas e ocorrencias dos líderes nin a lòxica interna destas burocracias. En troques, os partidos, nomeadamente PP e PSOE, proven de postos de traballo ben retribuìdos a persoas que, malia o seu carácter de cargos gobernamentais, orgánicos ou eleitos, non teñen capacidade real de modificar nin influir no discurso e programas do Partido.
Co sistema de candidaturas abertas e coa elección dos candidatos en elecciòns primarias abertas a afiliados,simpatizantes e simples cidadàns que manifesten a sùa adhesión ao proxecto do Partido correspondente, tronzarase o mecanismo xeràrquico que lles impide a moitos líderes cìvicos fornecer as candidaturas. Nun sistema transparente e democrático de primarias o líder veciñal ou social, o profesional, o bò xerente, o comunicador ou o intelectual poderàn concorrer con bò suceso fronte aos funcionarios de Partido favoritos de cadansùas direcciòns endogámicas. Abrìranse as fiestras e ventilarase o abafante ambiente político, onde se achegaràn persoas con opinión, traxectoria social e dedicación profesional de seu allea à política. Para alèn diso, os candidatos estarán moito màis pendentes de conectar coas bases e coa sociedade e deixaràn nunha terceira orde a compatibilidade cos burócratas ao mando.
Candidaturas abertas, primarias abertas à cidadanìa, referéndum revogatorio e moita màis proporcionalidade electoral sen umbrais mìnimos. Velaì unha boa proposta para acadarmos màis e mellor democracia
Xoán Antón Pérez-Lema.