As regras do xogo electoral constitúen unha normativa que precisa do consenso social, doutro xeito as Institucións afástanse fatalmente da cidadanía. E, no Estado español, a normativa de elección de alcaldes e concelleiros remanece case invariábel dende 1979. Modificala a seis meses da convocatoria electoral só se entende en termos de defensa do interese partidista conxuntural do PP. Velaí a noxenta parcialidade desta decisión.
Porque é falso que esta medida resposte aos intereses da cidadanía, que segundo as últimas enquisas rexeita maioritariamente esta opción. E que busque máis democracia. O que se está a tentar é que unha minoría (quizais dun 23-26% do censo electoral) monopolice o poder local, rachando a regra da proporcionalidade representativa que informa as nosas Institucións. Regra, por certo, xa ben deturpada en prexuizo da participación e da representatividade populares pola inxustiza da atribución de escanos D´Hondt e polo elevado limiar do 5% que ten deixado ás veces ás portas dos Concellos máis do 25% do voto cidadán.
Unha maioría parlamentaria que é quén de rachar as regras do xogo institucional cando moi logo se vai asubiar o comezo do partido constitúe un perigo para a democracia. Porque, no canto de apostar pola integración das minorías no xogo institucional, tenta excluir as maiorías sociais da gobernanza, ao coñecer de súpeto que o seu devalo electoral-ben patente nunhas europeas nas que perdeu, na Galicia, dezaoito puntos a respecto das europeas do 2009- lle vai impedir o control que mantiña até de agora en moitos concellos.
As regras electorais dunha democracia han nacer da concertación e do consenso. Impoñelas dende unha maioría episódica que xa non representa á maioría social nos leva, fatalmente, contra as rochas da confrontación social e do autoritarismo.
Xoán Antón Pérez-Lema