No 1994 realizouse un despedimento colectivo (Expediente de Regulación de Emprego -ERE) cos traballadores que tiñan 58 ou máis. Igual ocorreu no 2004 cando se eliminaron 65 postos de traballo para a planta de Alúmina de San Cibrao, “iso que ALCOA estaba en máximos beneficios”, segundo o delegado do CSI-F en Alcoa San Cibrao, José Manuel Piñar Quesada.
Daquela, o CSI-F non asinou o acordo porque, no seu momento, propuxera que “no seu lugar se fixese un plan de Contrato de Substitución para renovar os postos con novos contratos de xente nova”. Agora, de producirse a pechadura dunha fábrica, pedimos que se realicen xubilacións anticipadas a partir dos 58 anos para deixar postos libres aos traballadores máis novos e desta forma que resulte os menos traumático posible. Pero, “para iso, debemos convencer a UXT e CCOO que se negocie con representación sindical das tres fábricas ao mesmo tempo xa que o 9 de xaneiro termínase o prazo para que os sindicatos presenten alternativas”.
En San Cibrao, segundo os propios traballadores de nóminas, “este mes de decembro será o último onde os traballadores deste departamento realizarán as nóminas para os seus traballadores xa que se lles comunicou que dita tarefa subcontratarase a unha empresa en Cataluña. Son uns 5 traballadores fixos de persoal e salvo unha compañeira que se prexubila, ao resto xa lle amargaron o Nadal posto que non saben cal será o seu futuro”.
Dáse a paradoxa que dentro deste persoal está un familiar do propio presidente do comité de empresa e que nos pillou co paso cambiado, pois estamos en plena reclamación pola defensa das fábricas de Avilés e A Coruña”. Isto demostra que non nos podemos confiar con esta empresa; xa que “sabemos que, a maiores, hai outro grupo de traballadores que verán eliminados ou subcontratados os seus postos de traballo porque se realizasen uns despedimentos acordados entre ALCOA e os propios traballadores afectados e que pola súa idade avanzada non lles parece mal a alternativa de recibir a indemnización por despedimento”.