A pesar do cero patatero que os cidadans de a pe puxemos aos partidos polo seu degradación como instrumento para o exercicio da democracia, os seus representantes, cal tarugos caídos do ceo para gobernar como reis no charco de rans, persisten nos seus mañas mafiosas e chegado o momento postelectoral do reparto de cargas e cargos, cada cal desmárcase do obxectivo común que supuestamente mira ao interese xeral para asegurarse os garavanzos e o poder. ¡Veñan días, veñan olas!
A Lei Electoral que para unhas cousas é como un chicle, para outras é farina doutro costal porque ¡É unha lei Orgánica! ,dinche, e require xustificación, trámite e quórum especial! Con só arranxar esta lei cantos problemas sobrarían e como melloraría a democracia de verdade.
Por poñer algúns exemplos:
1º.-Esixir a quen vaian a desempeñen cargos públicos, que dispoñan previamente dun medio de vida e de sustento propio que sexa a súa ocupación laboral ou profesional habitual.
2º.- Limitar a permanencia de cada cargo público a dous legislaturas, e si este é de sometimiento a eleccións que se poida engadir unha soa prórroga máis en votación asemblearia e secreta dentro do propio partido proponente, debendo esixir a Xunta Electoral Certificación fehacente de cumprir este trámite.
3º.- Primarias obligatoriamente, en asemblea de afiliados mediante voto individual, escrito e segredo. O de designar candidatos por “aclamación” soa a chiste romanocontado por un monologuista calquera, e a proposta que chega desde “organillos” intermedios e escalonados do partido, soa a chufla.
4º.- Contra os interesados argumentos de que para cargarse as Diputaciones hai que modificar a Constitución é outro conto chinés. Basta con modificar a Lei Orgánica Electoral e a lexislación de Réxime Local para reducilas á mínima expresión que é o que deben ser, apoio aos municipios e deixar de comerse o seu diñeiro a medio camiño. Xa me contarán, queridos lectores e lectoras, para que queremos en Lugo, nada menos que tropecentos deputados provinciales gastando millóns de euros a expuertas mentres en moitos dos nosos pobos nin se ve a televisión nin hai cobertura telefónica, nin moito menos internet. Basta con cambiar uns artículiños da lei, dividir a provincia en tres partes e poñer tres deputados-xerentes para que non haxa empate e repártase ben o bacalao. Así non habería por aí solto tanto moucho sen olivo nin tanto inepto colocado.