O mundo creou identidades para desencontrarse. Vilaarriba contra Vilaabaxo, Norte contra Sur, Confederadoscontra Yankees, Delenda e Cartago. Eu son si tu non eresí. Identidades construídas a partir de desprezo, críticas, o odio. O asubío. As nacións que atravesan o centro do universo. As persoas que son reafirmadas como a negación do outro. O can que mexa no árbore.
A civilización é a construción de identidades a partir da identidade dos outros. Eu son si tu eres. As identidades construídas a partir do recoñecemento e da mestura, de respecto. Os aplausos. As nacións que sabense unha nación entre todas as nacións, e, polo tanto, esenciais. As cidades que reafirma a afirmación doutro. Os niños do paxaro na árbore.
O Catalunya contra a España é a versión local de España contra Cataluña, os mesmos temas, os mesmos incompresions. Cada cultura é un xeito particular de ver o mundo, eo mundo só será posible coa preservación das atencións. Vindicado a cultura local é defender o proxecto colectivo da humanidade. Defende a súa cultura é unha forma de defender a cultura ea identidade do outro.
Silbar é negar o outro. E o outro é negado, dalgún xeito negarse a si mesmo. Cataluña Euskadi, Galicia non poden estar en contra de ninguén. Nun mundo de identidades múltiples, límites, líquidos, cidadáns, teléfonos, cidades conectadas, viaxando culturas, os pobos non están en contra de calquera cousa. Os asubíos fan ruxido, pero unha migaxa de vento levaos para sempre.
Otero Regal.