Aterrado, o Presidente, pola paulatina defunción do Partido Popular á vista das pasadas eleccións e do pronóstico das que se aveciñan, pon en marcha forzada os motores do seu equipo de goberno e do partido, para comerse todos os seus argumentos anteriores, baixar impostos sen criterio, endulzar un pouco aos seus oponentes internos e elaborar un discurso machacante contra vento e marea para que nos repita unha e outra vez que os corruptos son outros e que a salvación de España está en mans do PP. Nada novo cara ao sol.
E aínda que o sol acelérenos o optimismo e o calor aletargue a indignación, algunhas noticias férennos como espiñas de toxo en carne aberta. Mulleres e nenas asasinadas polos seus terroristas particulares nos últimos días de xullo espolean a rabia e volvemos empezar. atopámonos coa falta total de interese do goberno en defender e protexer ás vítimas, en outorgar un papel primordial á educación en igualdade, en dotar de medios os recursos destinados a tal fin.
A Garda Civil denuncia presións de superiores para que non se valoren situacións de risco medio-alto porque non hai medios para a protección; fontes do ámbito xurídico proclaman que non se forma aos xuíces, avogados e corpos de seguridade para a súa intervención ante estas denuncias; a descoordinación na cadea de protección é tercermundista; as casas de acolleita funcionan baixo mínimos vergonzosos; as asociacións do ramo morren de inanición, só queda diñeiro para que a FAES e a Fundación Francisco Franco enxalcen a figura e o ideario do Generalísimo e propoñan máis retornos ao vello Código Penal da Ditadura.
A Lei contra a Violencia de Xénero aprobada polo goberno de Zapatero sentou un fito de vanguardia internacional en defensa e prevención das mártires dunha violencia endémica nas in-culturas paterno-machistas, pero ao chegar o PP, á maquinaría negóuselle a gasolina e se fomentó a discriminación machista empezando polos colexios e consentindo o estereotipo macho a todos os niveis. ¡Vaia Plan!.