Viveiro, 20 de febreiro de 2016.- O Seminario de Estudos Terra de Viveiro publica as conclusións da tertulia sobre o envellecemento poboacional.
Organiza: Seminario Estudos Terra de Viveiro
Lugar e hora: salón de actos do Centro Social de Abanca en Viveiro, venres 19 de febreiro ás 19.30.
Participantes:
* Dña. Cristina Goás. Traballadora Social. Coordinadora do Centro.
* D. José María Rodríguez. Profesor. Investigador. Activista na plataforma cidadá de Ribadeo, prol Residencia de Maiores.
*D. Pedro Gordo. Médico. Ex Xefe do Servizo de Medicina Interna do Hospital Dá Costa do SERGAS.
* D. Pablo Mosquera. Médico. Ex Profesor de Saúde Pública da Universidade Pública Vasca.
Trasladamos á sociedade as seguintes conclusións
1. O envellecemento poboacional é imparable. Unha cuestión de Estado. Un problema demográfico que impregna a todas as políticas a deseñar polas Institucións Públicas do Estado das Autonomías e desde a responsabilidade e xestión Municipal.
2. Que Galicia separe a xestión da Asistencia Sanitaria dos Servizos Sociais, foi un erro que impacta sobre o funcionamento eficiente do denominado espazo SOCIO SANITARIO.
3. Grazas á solidariedade interxeracional, unha parte moi importante da crise ocasionada polo fracaso do modelo económico e laboral foi paliada pola actitude e o sacrificio do cohorte poblacional conformado polos pensionistas.
4. Rexeitamos, por obsoletos, tanto o termo terceira idade, como as vellas fronteiras demográficas da vellez. Un é vello na medida que perde a súa autoestima, a súa independencia e a súa capacidade para exercer os dereitos sociais que son propios da cidadanía.
5. Á medicina non lle quedou máis remedio que adaptarse ao envellecemento pobacional, xa que cada vez son máis os usuarios do Servizo Nacional de Saúde que demandan coidados habendo cumprido os 85 anos de idade.
6. Os dous grandes problemas do envellecemento pobacional son: A relación entre activos e pasivos no mecanismo financeiro da Seguridade Social, que pon en dúbida a sostenibilidad do sistema e a súa capacidade para, nun futuro moi próximo, atender os seus compromisos en materia de pensións. A cada vez máis elevada cifra de cidadáns dependentes, que requiren de axudas, coidados e prestaciones no seo da sociedade á que pertencen e no marco natural das familias.
7. Os recortes no gasto socio sanitario son un erro, unha inxustiza e unha falta de visión socio económica, xa que non só se trata de atender un dereito Constitucional, é que as xeracións maiores xa han cotizado para ser atendidas con dignidade; ao mesmo tempo que o espazo socio sanitario debe ser un nicho de empregos estables con salarios dignos, no sector terciario da economía.
8. A democracia é moito máis que poder votar cada catro anos. É participar. Por iso revelámosnos/revelámonos contra a imposición aos nosos maiores de toda sorte de dicterios. Especialmente, o que significa a súa desatención, desarraigamento e abandono á súa sorte.
9. Polo que antecede, defendemos unha rede pública de equipamientos e servizos socio sanitarios, integrados no SERGAS, con xestión próxima ás residencias naturais dos nosos maiores, pero buscando e priorizando o mantemento dos nosos maiores no seu medio territorial e social.
10. Ser maior e xubilado é unha segunda oportunidade. Para gozar da sociedade do coñecemento, do ciber espazo, do patrimonio histórico, cultural, relixioso e ecolóxico do noso país. Trátase de dar vida aos anos. Trátase de ser maior sen perder a capacidade de ser e estar como cidadán activo no século XXI e os seus avances.