Isto non houbese ter lugar nun país civilizado, é máis propio de ISIS ou do medioevo, como o é resucitar, con outro nome, o vello delito de blasfemia vixente perante o franquismo e contemplado, desde 1995, no artigo 525 do Código Penal, cuxa derrogación urxe por ser jurídicamente inadmisible nun estado laico, de unha puñetera vez.
Soportamos que Esperanza Aguirre, madre guardesa dunha tribo de presuntos atracadores do fondo común dos españois, fale de “código ético”. Que a outra Rita, a Barberá, ocupe un sillón privilexiado no Senado, cando ambas consentiron roubar o prato a moitos nenos e pícaras españois. Que se dea chance ao beato Sr. Ministro de Interior quen, logo de bicar mantos de virxes e luxosos crucifixos, permite disparar contra seres humanos indefensos, famentos e afogándose, entre outras moitas crueldades nada cristiás. E D. Mariano, que fai de todo, e pouco ben, presentouse en Paris para apoiar ás vítimas de Charlie Hebdo. ¡Manda huevos!
Pero, canto cinismo ocultan os chámados cristiáns que piden fogueiras para quen lles repudian mentres eles escusan, sen moral e sen vergoña, aos seus propios mangallans causantes de tantísimo dano material, emocional e de saúde a millóns de familias. Pola rúa andan soltos os Intel, os Gürtel, os Púnica, a interminable lista de indeseables coa súa carnet do PP e o seu credo cristián. Fraco favor para a honra da propia Igrexa católica que, contra os seus propios ensinos, permite e alenta estas bufonadas sabéndose okupa de espazos que non lle corresponden.