As reaccións dos distintos actores internacionais non tardaron en desencadearse, á condea unánime de Merkell ou Hollande sumouse unha mensaxe de prudencia que pedía que se xulgara aos golpistas con respeto ás regras. Asemella difícil que se poida respetar nada nun escenario no que o primeiro ministro turco, Erdogán, anunciaba que o pobo ía ter por diante, de seguro, un período de moita calma pero que, sen dúbida, habería moita represión.
Xa pasados máis de dous séculos da formulación da teoría da separación de poderes consumada no Espírito das Leis de Montesquieu da a impresión que a súa postulación teórica segue a ter idéntica vixencia e a súa aplicación práctica segue a ser igual de imperfecta; a purga levada a cabo en Turquía é un exemplo práctico indiscutible.
O estado turco leva xogándose nas últimas datas a súa inclusión como membro da UE a cambio de facer de muro de contención ou parapeto fronte ás masas de refuxiados Sirios que foxen do inferno da guerra, porén, a pesar da evidente falta de lexitimidade democrática tanto do partido do goberno coma dos militares sublevados, o que alí acontece non deixan de ser “cousas de casa” e o prudente é deixar que cada un goberne na súa.
E como se trata de non interferir no doutros, traído a colación da vindeira festividade nacional o próximo día 25 de xullo, cumpre lembrar que hai xa tres anos do accidente ferroviario de Angrois; pasado este tempo da a impresión de que as feridas abertas en torno ao sinistro seguen a estar máis latexantes que nunca, que a data festiva quedou ensombrecida de xeito perenne pola traxedia.
Hai escasos días tíñamos coñecemento do informe confeccionado pola Axencia Ferroviaria Europea a solicitude da propia Comisión; o que determinou devandito documento é que a investigación levada a cabo pola Comisión Española de Investigación de Accidentes Ferroviarios (CIAF) non foi independente e ignorou elementos clave para a determinación de responsabilidades. Entre as eivas da actuación da CIAF facíase especial mención ao análise e pesquisas realizadas coa liña de alta velocidade na que aconteceu o accidente, á seguridade da liña e ás decisións sobre esta materia tomadas por RENFE e por ADIF, sendo consideradas unha violación da Directiva Europea de Seguridade Ferroviaria pola que a Comisión Europea abriu un expediente en España.
O denominador común entre Turquía e Galicia sería o sometemento do poder xudicial ao poder executivo, a ausencia de independencia que determina a conversión dun estado de dereito nun país bananeiro. Por esta razón, rondando os tres séculos da publicación da obra cumbre de Montesquieu, podemos dicir que andaba no certo cando afirmou que non hai peor tipo de tiranía que a que se exerce á sombra das leis e baixo a calor da xustiza.
Pablo Álvarez Ramos.