Este dato histórico e un fallo mental interesante. Tan gozoso é o proceso que o ciclo pode repetirse indefinidamente e seguir considerándose boa persoa e xusto. Pero, chega de novo a maldita cencia pateando axiomas ancestraes e con fiables estudos demostran que os fillos de familias creentes son menos altruístas e tolerantes, teñen maior tendencia a xulgar aos demais con base das súas propias normas moralizantes e a súa condena cara aos outros é moito máis severa que si se trata de fillos de agnósticos ou ateos.
Racismo, xenofobia e persecución xeneralizada a quen non pertence ao propio club é a forma habitual de xulgar para curas e seglares que lanzan cada día os seus consignas contra a liberdade das mulleres, contra os homosexuais, contra outras relixións, contra os inmigrantes, contra todo o que se mova fose do control rigoroso do corsé no que se senten tan alleos á culpa. Cantas máis pautas e estritas normas de conduta conteña o dogma máis fácil será recorrer a el para resolver todo tipo de problemas, desde os familiares ou de parella ata para decidir o voto político. Un amplo manual con poder coercitivo moral evita ter que pensar, co que iso doe para algunhas persoas. De feito máis de sesenta estudos demostran que ateos e agnósticos posúen mentes máis espertas para o pensamento abstracto, para improvisar solucións e resolver situacións de dificultade beneficiosas para o grupo human. Aínda que se recoñece o poder balsámico da fe para os creentes nas situacións de desesperanza, a oración é un mantra relaxante. A conclusión dos investigadores é que as sociedades secularizadas son máis pacíficas e xeneralmente máis sas que as daqueles países que se ancoran en valores relixiosos