Ó entroido segue a Coresma, que marca o tempo de troula e exceso, para entrar nun período de abstinencia e seriedade. Na Idade Media renace o carnaval impulsado polo pobo campesino que tivo que soportar as intromisións da nobreza que non o aceptaba de todo. Xa na dictadura de Franco foi prohibido, rexurdindo paseniño, pola necesidadede alegría, música e liberdade. Polo que a Foz atinxe o entroido celébrase ende tempo inmemorial, aínda que o ritual non ten connotacións etnográficas ou antropolóxicas; ou sexa non responde a tradición cultural alguna. A forma de expresión popular, expontánea, ven dada por un estado colectivo de euforia, en cuxa eclosión ten que ver o bó e abondoso xantar, e as libacións xenerosas; así como o outimismo, o enxeño e a ledicia de vivir propias das xentes da beiramar. Houbo tempos de recortes para a alegría do Carnaval; pero o cronista lembra que, aínda con tal atranco,mesmo en plena dictadura franquista, nunca en Foz deixou de celebrarse por mais que, ás veces, para eludir as ordes dos que mandaban,e a vixianza do su cumprimento, había que afinar o maxín e exprimir os miolos recurrindo a estratexias que agudizaban o enxeño e enriquecían os episodios carnavaleiros coa parafernalia grotesca e disparatada do desemulo a que as circunstancias obrigaban. Pero son outros tempos e a evolución da sociedade en tódolos ordes: economía, tecnoloxía, cultura…; ou sexa,obxetivos e medios, mudaron gustos e formas de diversión e, o que se perdeo en espontaneidade, gañouse en esplendor e magnificencia. O Entroido de Foz é exemplo ilustrativo. Que o disfrutes, lector amigo/a.