E hai que ver quen promueve este desatino, pais resentidos de matrimonios frustrados, homes inseguros e narcisistas, gais que queren o que a natureza non lles deu pero sacan o seu parte macho para perpetuar os seus magníficos e inigualables xenes. Habendo tantos huérfanos en desamparo, si de verdade queren criar un fillo poden adoptar, así integran o seu amor no mundo e resolven as súas ansiedades sen traficar coa vida das mulleres.
Débese abogar por declarar a maternidad como un ben inalienable, fóra do comercio dos homes, como o é o resto do tráfico de órganos humanos. É a expresión exacta que hai que empregar. O de “maternidad subrogada”, “ventres de aluguer”, e non digamos o calificativo de “altruista”, son puras perversiones da linguaxe para crear unha dualidade imposible, para deshumanizar e desnaturalizar a xestación e desposuír ao fillo da nai que o levou no seu seo e pariuno, mal que lles pese aos compradores de corpos de mulleres e por moito que inscriban nos registros civís outras filiaciones.
O aparello reproductor feminino non é unha probeta de laboratorio, o embarazo conleva unha psique emocional, o desenvolvemento do espírito maternal, de crianza e o vínculo irrompible co novo ser, ademais da inseminación intrusiva de semen descoñecido, limitacións, dores, incomodidades, puntos quirúrxicos e un parto co consiguiente risco. Todo isto aceptano as mulleres polo beneficio de ser nais dos seus fillos. A utilización falaz da linguaxe intenta crear un imaxinario interesado para esconder que o que se busca é desfacerse a nai. As candidatas son as débiles, que aceptarán venderse por presións familiares interesadas.
