É posible que en 1980 Suecia non puidese pechar as centrais nucleares. Aínda así, a opción non nuclear estivo a piques de gañar. Durante o debate, os partidarios das opcións 1 e 2 intentaron demostrar que a vía non nuclear era imposible, pero non se prohibiu esta alternativa a priori. Os cidadáns teñen dereito a equivocarse. Quen debe decidir si a vía federal é posible ou non son todos os cidadáns, non uns cantos cidadáns. Outra cousa é que durante o debate da consulta, os independentistas e os unionistas esfórcense en demostrar que esta é unha vía morta. Pero prohibir que haxa unha terceira opción, decidir unilateralmente que esta vía non é posible, deslexitima o proceso.
Eu non sei si a vía anticapitalista das CUP é ou non viable. Cos anos perdín a noción do que é posible ou o que non o é. Uns poden pensar que o discurso forcadista é o único posible e outros que é unha utopía inviable. Imaxinemos que antes de comezar as votaciones eliminásese a opción das CUP porque algúns decidiron que a súa proposta é inviable. Cal sería a nosa reacción ?. Escoite: Non é un tribunal a priori quen outorga a condición de elixible a un partido; son as urnas as que a posteriori marcan a axenda do país.
O meu argumento é, xa que logo, o seguinte. Imaxinemos que hai unha persoa absolutamente convencida de que a vía federal é inútil, que é tempo perdido. A esta persoa diríalle dúas cousas. A primeira é que loite con todas as súas forzas para que a vía federal sexa unha das opcións da consulta futura, polo principio aquel “non estou de acordo contigo, pero loitarei para que o poidas defender”. E a segunda, que se esforce en demostrar durante o proceso de deliberación da campaña que esta é unha vía morta. Que loite contra quen censuran o debate.