Cando o home fixo a aparición sobre o planeta Terra coñeceo a árbore: non é posible concebir a vida humana sen a súa presencia. O home decatouse de que, ademais da caza, tamén podía obter alimentos da terra; pero que era necesario traballala, para o que precisou utensilios rudimentarios que lle permitiran labrar e plantar o que despois daría os seus froitos. É fácil supor que a árbore ofreceulle as súas ramas e troncos xoves que usou a modo de ferramentas.
Unha das mais fermosas e delicadas loas á árbore que coñecemos, é da eximia cantante lírica Teresa de Berganza: “El canto es un árbol frondoso, plantado en las orillas del río de la vida. El árbol sabe del susurro de la corriente; del frescor de sus fuentes; de su risa en la montaña y su sonrisa en la cascada. El canto es árbol sagrado…”.
Non son éstes, pensamentos baladís, en tempos depredadores dos irreemplazables valores de Natura.
O Día Mundial da Árbore, instituído en Suecia o ano 1840, celébrase no noso país o 21 de marzo de cada ano. A Organización Mundial da Saúde recomenda a plantación dunha árbore por cada tres habitantes, en vilas e ciudades. Non o esquezamos.
As árbores: “marmurios de séculos”…