Pódese enganar a todo o mundo algún tempo. Pódese enganar a algúns todo o tempo. Pero non se pode enganar a todo o mundo todo o tempo. No relato da Residencia de Foz cúmprese novamente esta frase. Recentemente unhas declaracións dalgún membro da corporación, trata de estrangular a verdade e enganar, pode que a algúns, mais non a todos nin todo o tempo. Cómpre contar o verdadeiro relato deste intento de manipulación.
O Pleno do Concello de Foz de maio do 2009, aprobou por unanimidade (PSOE, BNG e PP), unha moción instando á Xunta de Galiza para dotar a Foz dunha Residencia e dun Centro de Día con capacidade para máis de 100 persoas e para que a súa construción non se demorara máis aló do 2013. Recalcamos que se solicitou á Xunta de Galiza, non á Deputación de Lugo.
O PP da Xunta atrasou a obra de xeito inmoral, mesmo na sesión da comisión 5º do parlamento de Galiza (Comisión de Traballo e de Benestar Social) en decembro de 2010, votando en dúas ocasións contra a construción do Centro de Día e da Residencia en Foz tal como se solicitaba en dúas emendas, unha presentada polo BNG. A residencia foi finalmente construída e entregada con desvergonza para aproveitarse naquela miserenta campaña electoral do PP de Foz, que baseou en que un candidato doutro partido asinara a solicitude de afiliación ao PP; xa se viu: alta política. Entregouse máis de dous anos tarde e ben máis cativa ca o aprobado en pleno, marca PP. E durante o actual mandato, dentro das numerosísimas mostras de incompetencia do equipo de goberno do PP, leva dous anos rematada, dotada e o PP local non foi quen de elaborar un plan económico financeiro, requisito indispensable para poder abrila, polo que teremos que lamentar novos retrasos na súa apertura.
O BNG sempre quixo e defendeu que a xestión deste servizo fose pública e non renunciamos a isto, mais a residencia é da Xunta de Galiza, non da Deputación nin do Concello. E lamentablemente, no modelo PP de xestión neoliberal, a Consellería de Benestar permite aberracións como que unha aparente xestión directa supostamente pública pola Xunta, remate nunha subcontratación privada que despediría automáticamente aos traballadores actuais do asilo e, peor aínda, que remataría botando, si, botando aos residentes á rúa. Si, a moitos grandes dependentes e con graves discapacidades, tutelados mesmo pola Funga diante da ausencia de familias que os representen, a estes tamén os expulsarían. Tamén estes son veciños de Foz, certo que non se lles pode enganar nin “vender a moto” porque moitos non teñen dereito ao voto pola súa grave discapacidade e probablemente nin a Xunta do PP nin algún membro da corporación de Foz lamentarían que foran expulsados de Foz e estrados polo país como cascallos inservibles. Poden non ser valiosos pra eles, mais si importan ao BNG, cuestión de prioridades.
O modelo de xestión temporal proposto actualmente é imperfecto mais tamén transitorio. Pero por riba de todo, evitaría semellante aberración que atenta contra os dereitos dos traballadores (si, é legal mesmo ao igual que a reforma laboral despiadada do PP) e contra a dignidade dos máis vulnerables como os severos discapacitados que alberga actualmente o asilo, como a falta de financiamento da lei de dependencia que fai que o PP aforre a base de agardar inmoralmente a que finen os dependentes sen cobrar a axuda. As tarifas son as do DOG, as que fai estándar o PP para os centros da súa responsabilidade, con ou sen a proposta de xestión actual.
A vontade política e a política local significa facer posible as melloras para os cidadáns que permitan as circunstancias e tratar de impedir inxustizas e atentados inaceptables, traballando nos intereses dos veciños de Foz, de todos. A demagoxia vende moito, acada algún voto, mais non dura sempre. O PP amosa unha crueldade infinita nas súas regulacións legais, un cálculo frío en función de movementos electorais e que mesmo fai aparecer cartos para as pensións un mes despois de dicir que era imposible, e algún membro da corporación amosa unha irresponsabilidade sen límites agochando as consecuencias deleznables das súas impostadas defensas dunha xestión falsamente pública e delirando con insinuacións fóra de toda realidade. Este é o verdadeiro relato do centro sociosanitario de Foz. Vale máis ser vencido contando a verdade e defendendo os dereitos dos veciños de Foz, tamén dos máis vulnerables, que triunfar coa manipulación e a mentira.