O planeamento foi sempre cuestión peliaguda, e os responsabeis- gobernos e oposicións,- incapaces de arranxalo. Ésta é, cando menos, a experiencia acumulada a través dos anos. O cronista, vello na praza, non lembra xa cantos “intentos” van dende os tempos da súa adolescencia. No seu desordeado rocho garda un documento do ano 1942 – hai 76 anos – no que o plan barruntaba o posible dun urbanismo iniciático, mais racional e sensato pois no escrito lese: “ se está llevando a cabo el plano de población de la villa y los alrededores de Foz que, por su excelente posición topográfica, pueden hacerse ensanches y nuevos barrios que vayan marcando el progreso….”. Pero salta á vista que a historia non nos foi propicia; dende entón mais que ensanchar, estreitaron canto atoparon ó paso… Aquela sociedade, con un con arredor dun 20% de analfabetos, sequera barruntaba o posible dun trazado mais mais sensato, con visión de futuro; pero os que viñeron atrás (os “progresistas”, adxetivo ao que todos se adscriben) masacraron o verxel; mentes anquilosadas que deberían ter evolucionado, e non ser artífices da barbarie que nos distingue co feísmo mais procaz e insultante…!
¿Qué dirían hoxe, no 2018, os do 1942 á vista do feito?. Preguntamos:¿ Plan habemus ou, dentro de outros tantos anos, aínda coa intervención que a Xunta anuncia para os concellos que carecen de tan importante instrumento para o devir dos pobos, alguen lembrará a nova oportunidade perdida polos nosos gobernantes que , en tan longo período, en solitario ou ´´comandita´´ foron de tódolos cores …¡qué Plan, señor..!