Hoxe fixeron fincapé novamente nesas reivindicacións que piden a derrogación das reformas laborais que provocaron esta situación, que demandan a actualización anual das pensións en base ao IPC, que a pensión mínima non sexa inferior ao SMI, e que se aprobe unha nova lexislación laboral e social que restitúa os dereitos perdidos como consecuencia das reformas dos últimos anos, levadas a cabo polos gobernos socialista e popular.
Sinalan que a táboa reivindicativa que defenden é a única forma posible de conseguir garantir unhas pensións dignas e con poder adquisitivo e blindando o sistema público de pensións.
Advertiron tamén da información sesgada que dan os medios pro-gubernamentais, que agochan tamén cal é a realidade, pois o estado español dedica só un 11´5% do seu PIB ás pensións, cando Francia e Italia dedican un 15% e un 16%, e a media europea está arredor do 14%, polo que o estado non debe ter excusa para adicar un 15% do seu PIB ás pensións.
Explicaron tamén que a propia OCDE no seu último informe sobre pensións e salarios sinala que a revalorización das pensións tén que vir por un lado da man da mellora dos salarios e por outro lado da man dunha revalorización en función do IPC para polo menos non perder poder adquisitivo. “Curiosamente son as demandas que nós vimos facendo na nosa táboa reivindicativa e que os sucesivos gobernos parecen non querer entender, tal vez porque a comisión asesora da reforma das pensións en 2013 estaba formada por 12 membros dos que casualmente 9 estaban vinculados ao sector bancario e ao sector dos plans de pensións” concluiron.