O alto Tribunal rexeita os argumentos de Norvento orientados a evitar que se discutise no proceso a legalidade da Declaración de Impacto Ambiental (DIA) que analiza o impacto dos parques sobre o territorio. Sostiña a empresa que non cabe discutir a súa legalidade con motivo da impugnación do Proxecto Sectorial de Incidencia Supramunicipal cando serviu para conceder a autorización para a súa posta en funcionamento desde o punto de vista eléctrico.
Con todo, o Tribunal Supremo indica nas sentenzas que a propia normativa sobre avaliación ambiental “pon de manifesto a inconsistencia do argumento que se fai pola defensa da mercantil recorrente”, concluíndo que “a Administración autonómica non só podía, senón que debía tomar en consideración o contido da DIA”.
Confirma o Tribunal Supremo as sentenzas do Tribunal Superior de Xustiza de Galicia segundo as cales “nos atopamos coa división artificial dun único parque eólico en dúas fases. Así, no presente caso a DIA debería de ser realizada para o parque eólico incluíndo tamén o denominado “Parque Eólico Sasdónigas” (coñecido como Fase I) ademais do Parque Eólico Sasdónigas Fase II, posto que esta última carece dos elementos e equipamentos necesarios para ser considerada unha instalación independente da propia Fase I.
Como consecuencia do fraccionamento do proxecto, estima o Tribunal Supremo que tampouco se tivo en conta os efectos sinérxicos ou acumulativos de senllas fases do parque eólico “en conxunto” que comporta a nulidade da DIA e, como consecuencia diso, dos proxectos que serven de base á posta en funcionamento dos parques.
Confirma o Tribunal Supremo que a DIA tampouco valorou de forma correcta elementos de especial protección, tales como o Camiño de Santiago, un xacemento arqueolóxico e dúas lagoas.
Achaca que a Dirección Xeral do Patrimonio Cultural estimase compatible a instalación eléctrica co xacemento ao que afecta, en aberta contradición co Catálogo do Patrimonio Cultural de Galicia e do PXOM de Mondoñedo, “que parten da existencia contrastada dun xacemento arqueolóxico ao outorgárselle o máximo grao de protección e expresa prohibición de calquera uso que non tivese por obxecto a posta en valor do ámbito protexido.
Por outra banda, confirma o Tribunal Supremo a ilícita afectación ao Camiño de Santiago, que supón o feito de que un vial do parque eólico crúceo para servir de comunicación entre o Parque Eólico Sasdónigas (Fase I) e o Parque Eólico Sasdónigas Fase II. Segundo a sentenza, “é evidente, por tanto, que o tráfico rodado dentro dun tramo do Camiño de Santiago (o Camiño Norte que afecta o parque eólico, atópase delimitado polo Decreto 158/2014, do 27 de novembro) atópase totalmente vedado para os labores de mantemento dun parque eólico”. Norvento, segundo consta nas sentenzas ditadas polo Tribunal Superior de Xustiza de Galicia, alegou que os aeroxeradores resultaban “atractivos para os turistas”.
Por último, os maxistrados do Supremo confirman que se afecta tamén “a importantes recursos hídricos”, entre eles dúas lagoas.
Quedan en dúbida, pois, as declaracións que a compañía galega realizou no seu día sobre que a tramitación dos parques “efectuouse co máximo rigor, e total e absoluto respecto a todas as normas tanto estatais como autonómicas”. Especial mención ten neste caso. Como lembra o Tribunal Supremo, a Dirección Xeral do Patrimonio Cultural, no seu informe do 2 de xullo de 2012, consideraba que o Parque Eólico Fase I supoñía “unha grave afección sobre ou Camiño de Santiago, xa que unido ao Parque Eólico Sasdónigas fase I, xa existente e ao que dá continuidade, crea un único parque eólico que atravesa ou Camiño Norte”.
O letrado dos recorrentes, Ulises Bértolo, do gabinete xurídico Bermor Avogados, e a representante dos mesmos, a arquitecta Consolo Fernández-Reigosa, autora dos informes técnicos, estiman que “con estas dúas sentenzas o Tribunal Supremo sintan xurisprudencia e obrigan aos poderes públicos a observar unha maior esixencia e pulcritude na xestión da análise de riscos ambientais acumulados que afectan o territorio sobre o que se asintan este tipo de instalacións. Non é admisible que a avaliación ambiental admita como posible un uso que conculque abertamente a Lei de Patrimonio Cultural de Galicia e a protección propia do Camiño de Santiago, tal e como ocorreu no presente caso.”