Site icon Crónica3.com A Mariña

“Informe IPCC para tontos (ou sexa, resume para políticos)”, por Antonio Gregorio Montes

Ler case 3000 páxinas de informe non está entre as costumes dos políticos. Cando hai un informe importante e voluminoso, reciben un resume máis ‘á súa medida’. Coido que isto é comprensible, pois os políticos-decisores que nos gobernan (aquí, na China, no Congo ou en calquera outro lugar) teñen que decidir sobre cousas moi variadas, descargando o que queren en asesores diversos que -suponse- lerán os informes completos -a suposición non é broma-.

Cando se trata de informes internacionais, os expertos que os realizan tamén proveñen de todo o globo terráqueo (dalgúns lugares, máis, doutros, menos), pero canta máis xente intervén e máis voluminoso é o informe, máis trabas para facer o resume. Sobre todo porque eses resumes non son tan técnicos (outra vez a capacidade limitada dos políticos de ‘saber de todo’ e interpretalos). É dicir, os resumes son traducidos de ‘lingua científica’ a ‘lingua política’ ó tempo que se suprime máis do 90 % do contido, incluídas as bases (científicas) do conxunto.

E aquí entra o que poderíamos chamar ‘a picaresca’. Picaresca significa poñer en práctica artimañas por espabilados, a favor de determinados intereses, de xeito tramposo, desvergonzado. Ou sexa, póñense en marcha os ‘lobbies’, os influenciadores da industria a quitar e poñer palabras. E con elas, ideas. E o documento, que xa deixa de ser un documento científico, espállase entre xente que non ten nin ganas nin tempo nin coñecemento para ir moito máis aló. E chega o ‘informe’ e está descafeinado.

No informe último do IPCC, o Panel Internacional do Cambio Climático, parece que pasou o que indica o manual Máis aínda cando se filtrou -científicos disconformes con eses trapicheos- un borrador do resume, e entón puidose comparar o resultado final.

Entre outras cousas, desapareceu o lembrar que a participación democrática é unha ferramenta social que pode permitir un paso máis rápido e suave a través dunha transición na que levamos atraso. Onde hai menos democracia hai máis posibilidades de manexo de quen ten acceso ó poder. E polo tanto, dos grupos con moitos cartos que queren ter máis. Hai tempo que lle concederon o Premio Nobel a Amartya Sen por amosar cousas como a relación entre a participación cidadá e o aproveitamento económico real, pero esa participación vai contra dos intereses dunha minoría, e trata de frearse, diminuírse, facer que desapareza. No caso das democracias, convertíndoas nunha casca baleira.

Tampouco aparece na última versión algo claro, evidente no informe completo: a urxencia de cambios drásticos a tódolos niveis, non só individual. E é que pasaron xa os tempos de poder usar cambios paulatinos ou usar os cambios voluntarios e individuais. Estamos todos no mesmo barco, e se afunde por un choque contra un iceberg, non chega con que poña eu o tapón do baño para que non entre auga por alí.

Desaparecen tamén as alusións a que faltan materiais para facer a transición. E desaparece tamén iso que se concibe contra o capitalismo -ó fin, o sistema que nos levou a este punto- do decrecemento.

Exit mobile version