No Día Mundial da toma de conciencia do abuso e malos tratos na vellez, queremos lembrar a importancia de valorar, protexer e respectar aos nosos maiores. É momento de abrir os nosos ollos e corazóns á realidade que moitos enfrontan en silencio, e comprometernos a xerar un cambio positivo nas súas vidas.
“Hai algúns anos, tiven a fortuna de coñecer a Don Miguel, un home de avanzada idade que vivía nunha pequena casa ao final da rúa. A primeira vez que o vin, impresionoume o seu rostro engurrado, as súas mans temblorosas e os seus ollos cansos pero cheos de vida. Desde ese momento, souben que atopara un tesouro escondido no medio da indiferenza da sociedade.
Don Miguel converteuse no meu mestre silencioso. A través das nosas conversacións, descubrín unha historia chea de amargura e soidade. Sufría o doloroso abandono da súa familia, quen deixara de visitalo e afastáronse, esquecendo os anos de amor e coidado que el lles brindou. O seu relato conmoveume profundamente e espertou en min unha inmensa indignación.”
Non podemos evitar preguntarnos, como é posible que as persoas que máis deberían coidar dos nosos maiores sexan as mesmas que lles causan tanto dano? Os malos tratos na vellez maniféstase de moitas formas: abuso físico, malos tratos psicolóxicos (edadismo), violencia sexual, neglixencia ou abandono, abusos económicos ou financeiros e negación de dereitos e de liberdade para decidir. Estas situacións deberíannos chamar á acción e lembrarnos que o respecto e o agarimo son dereitos inalienables de todas as persoas, sen importar a súa idade.
“Lembremos que, en última instancia, todos compartimos o mesmo destino e mañá poderiamos ser nós quen necesite comprensión e coidado.”
O abuso e malos tratos na vellez non coñece fronteiras, afectando tanto a nivel familiar como en contornas de coidado profesional e non profesional. É fundamental recoñecer e abordar esta dolorosa realidade para protexer aos nosos maiores e garantir que vivan en contornas seguras, onde se lles brinde o amor, o respecto e o coidado que merecen. Xuntos, debemos traballar para erradicar este ciclo de abuso e malos tratos e promover unha cultura de dignidade e compaixón cara aos nosos seres queridos na súa etapa máis vulnerable da vida.
Detrás de cada engurra e cada cabelo prateado, hai unha vida chea de experiencias, alegrías e sacrificios. As nosas persoas maiores han construído o camiño que hoxe pisamos, e merecen ser honradas e respectadas pola súa sabedoría e contribucións. Con todo, en ocasións, a súa realidade é moi distinta. O abuso e malos tratos na vellez é unha sombra que se cerne sobre moitos deles, deixando cicatrices invisibles pero profundas nas súas vidas.
Cómo podemos mirar hacia outro lado cando as nosas mans teñen o poder de aliviar o seu sufrimento? Cómo podemos permitir que a indeferenza perviva e permita que o ciclo do abuso e malos tratos se perpetúe?
“A vellez non debería ser sinónimo de sufrimento e soidade, senón de respecto, coidado e afecto.”
Cambiemos a narrativa da vellez, afastándonos de estereotipos negativos e abrazando a riqueza e a sabedoría que as nosas persoas maiores teñen para ofrecer. Aprendamos das súas experiencias, escoitemos as súas historias e honremos o seu legado.
Como sociedade, debemos establecer unha rede de apoio para as nosas persoas maiores. Isto implica promover a educación e a conciencia sobre o abuso e malos tratos na vellez, así como fortalecer os mecanismos de denuncia e protección. Tamén debemos asegurarnos de que existan recursos adecuados para atender as necesidades físicas e emocionais dos nosos maiores, brindándolles unha contorna segura e amorosa onde poidan envellecer con dignidade.
Pero a responsabilidade non recae unicamente nas institucións públicas e autoridades. Todos e cada un de nós temos a capacidade de marcar a diferenza na vida dunha persoa maior. Un simple xesto de amabilidade, unha visita regular ou unha escoita atenta poden ter un impacto profundo en alguén que sente só ou maltratado. Debemos lembrar que o respecto e a empatía non teñen idade, e que todos merecemos ser tratados con dignidade, sen importar cantos anos teñamos.
Se o seguimos permitindo, estaremos a traizoar o seu legado e sementando as sementes da nosa propia dor no futuro. Xuntos podemos romper o ciclo dos malos tratos ás persoas maiores.