NOTA DE PRENSA
Unha Exposición mostra as dificultades para editar en galego no franquismo. Está organizada pola Editorial Galaxia, a Fundación Penzo e o Concello de Mondoñedo.
Os avatares da edición en galego durante o Franquismo e o papel da censura como represor da literatura galega centran a exposición ‘Editar en galego baixo a censura franquista’, que se poderá ver en Mondoñedo do 2 ao 29 de xuño no Centro de Desenvolvemento Comarcal da Mariña Central. Algúns dos documentos expostos nunca foran divulgados até agora.
Déronse casos nos que non se autorizou a publicación de obras en galego por considerar que se lle outorgaba dignidade” á lingua galega como canle para a especulación filosófica, por exemplo, segundo indica Dasilva para xustificar a prohibición da versión en galego do ensaio filosófico Da esencia da verdade, de Heidegger, a cargo de Ramón Piñeiro e Celestino Fernández de la Vega.
Detrás da denegación do permiso atopábase o Director Xeral de Prensa Juan Aparicio, quen chegou a suspender a colección Graal, e que mesmo se referiu a ensaios publicados por Piñeiro nesta colección dicindo que ”En Galicia, algún pedantón traduce a filosofía alemá con ritmo de gaita”.
O título Escolma posible fala xa das limitacións de Mariño Dónega para reunir o máis representativo da obra de Castelao, mentres que A Esmorga de Eduardo Branco Amor, fora expurgada pola censura; e Celso Emilio Ferreiro tivera que eliminar o poema Ou edificio, da edición bilingüe de Longa noite de pedra.
A exposición dá conta dos informes da censura, que en ocasións opinaban tamén sobre a calidade das obras. Así, en 1958, o censor de Percival e outras historias, de Xosé Luís Méndez Ferrín, cualificaba a obra como unha ”Serie de contos en lingua galega que acusan a mocidade do autor, situándose entre a realidade e a fábula”. De ”novelita de bastante pobreza literaria” foi tachada Xente ao lonxe de Branco Amor.