Silvia Rubal regresa ao primeiro equipo do Burela FS

A ala-peche destra burelesa, que formou parte do equipo que logrou o histórico primeiro dobrete da entidade e que conta tamén con pasado na máxima categoría italiana, sube desde o filial a punto de cumprir 30 anos

Burela, 25 de xullo, 2025. A burelesa Silvia Rubal xogará esta campaña no primeiro equipo do Burela FS feminino. Despois de completar unha gran tempada na Preferente Futgal co filial, onde anotou 43 goles en 26 partidos portando o brazalete de capitá, a xogadora e adestradora da base laranxa regresará á máxima categoría e poñerase ás ordes de Belén Feal no mes de agosto. Na súa presentación como nova integrante do primeiro equipo estivo acompañada de Marcelino Luna, directivo e responsable do equipo feminino.

Silvia Rubal Casas (Burela, 02/10/1995) é unha ala-peche destra contundente, competitiva, intelixente tacticamente e que conta con pasado nas máximas categorías española e italiana. Tras formarse nas categorías inferiores do Ribadeo FS e o Burela FS, con 15 anos debutaba no primeiro equipo laranxa e na campaña 2012/2013 formaba parte do plantel que logrou o primeiro histórico dobrete de Liga e Copa para a entidade. Dous anos máis tarde marchaba ao Rioja FSF para seguir en Primeira División e un curso despois regresaba a Burela, compatibilizando o filial en Autonómica co primeiro equipo durante dúas campañas e logrando a segunda Liga e unha Supercopa para o club. Posteriormente emigraba para Italia, onde pasaría cinco tempadas antes de regresar a Galicia. No país transalpino xogou para o o FiberPasta Chiaravalle, o ASD Manfredonia 2000 e o ASD Doria Torrette Femminile, todos eles de Serie A2 (segunda categoría nacional) ata enrolarse na 2020/2021 no Città dei Falconara, co que venceu unha Coppa Italia, e na 2021/2022 no Calcio Padova Femminile, ambos os conxuntos da máxima categoría italiana.

En Italia tivo a oportunidade de facer xa os seus primeiros pasos como adestradora, dirixindo en Falconara ao filial do histórico equipo da rexión das Marcas. Logo dun ano en Padova pechou a súa estancia en terras italianas e comprometeuse co Castro Bloques Cando, de Segunda División, no que estivo ata xaneiro do 2023, cando se marchou ao Grupo Forma-t Vilalba, que competía por aquel entón en Preferente. Tras cinco meses na capital chairega, regresaba na campaña 2023/2024 ao Burela FS para adestrar na base e competir co filial, co que lograría un brillante ascenso a Preferente Futgal e este último curso axudaría a asinar un notable quinto posto.

Silvia está moi ilusionada e responsabilizada co reto que supón regresar ao primeiro equipo. “Xogar no primeiro equipo do Burela FS sempre foi, desde moi pequena, o soño da miña vida, deportivamente falando. Foi un soño que puiden cumprir con 15 anos. No seu día fun moi feliz e que volva chegar esta oportunidade foi algo totalmente inesperado e tamén é un plus porque ao final vou vivir a mesma experiencia pero desde un punto de vista moi diferente. Con 15 anos era unha nena que aínda se estaba formando, tanto persoalmente como deportivamente, e hoxe a miña personalidade xa está definida e estou moi ilusionada con poder afrontar esta nova experiencia”, explica.

A peche de Burela, que vai ser a xogadora máis veterana que suba desde o filial este verán, cre que “a responsabilidade de estar no primeiro equipo é un sentimento que debemos ter todas, porque ao final o Burela FS é un gran club”, pero recoñece que non é o mesmo xestionar este reto “tendo 20 anos que con case 30, xa que dun xeito lévalo quizá dunha forma máis lixeira que do outro, pero non é algo que me asuste e é unha responsabilidade bonita e afrontareina dando o mellor de min en cada momento”, sinala.

Silvia espera que os seus pasos anteriores no priemeiro equipo lle axuden a levar mellor este desafío. “Creo que calquera experiencia que vivimos na nosa carreira nos ensina determinadas cousas que imos pode empregar no futuro. Daquel primeiro dobrete aprendín moitas cousas e seguro que me pode axudar”, indica. Asimismo, su faceta de entrenadora le sirve para entender mejor las cosas como jugadora. “É algo que me está axudando moito e me axudará no futuro porque todo xogador ou xogadora pensa de xeito egoísta, é ambicioso, quere xogar todos os minutos e dalgún modo protesta cando non o fai. É difícil entender a posición dun adestrador ou para min érao polo menos e ser adestradora agora axudoume moito a entender o difícil papel que hai detrás da persoa que dirixe un grupo”, salienta.

Así mesmo, considera que está no mellor momento deportivo da súa carreira. “A verdade é que sempre pensei que o mellor momento na carreira deportiva dunha persoa estaría nos vinte e poucos anos, porque con esa idade normalmente tes un bo físico, eres moza e xa vas tendo unha madurez, pero supoño que cada persoa é un mundo e viralle o mellor momento en diferentes etapas. No meu caso si que considero que estou no mellor porque, a pesar da miña idade, encóntrome nun bo nivel físico e mentalmente síntome moito máis madura que cando tiña 20 anos. Quizais con 20 anos o meu físico era mellor, pero agora síntome máis completa”, asegura.

A futbolista mariñá defínese como “unha xogadora moi intensa, que vive moito o fútbol sala e iso fai que me esixa moito a min mesma e tamén o faga coas compañeiras”, apunta. “Tanto nos días días bos como nos malos, intento dar sempre o que o grupo necesite e tamén me considero unha xogadora con moito carácter, que fun xestionando co paso dos anos, e cun forte sentimento de pertenza ao club. Penso que, por riba de todo, son unha xogadora de equipo e creo que no fútbol sala o máis importante é a forza do grupo”, engade.

Silvia espera aportar tamén ao equipo a “nivel humano, porque son unha persoa á que lle encanta que o vestario estea unido e traballo para que así sexa, porque me parece algo fundamental, así como transmitir o sentimento de pertenza a este club, que o sinto moito”, afirma. Mentres, a nivel deportivo agarda “transmitir a experiencia que podo ter con respecto á xente máis noviña e estarei para aportar todo o que sexa necesario”, asegura.

A ala-peche espera que se poida sobreponer a todos os contratempos que xurdan durante o curso. “Creo que esta tempada vai ser moi atípica con respecto ao que estamos acostumadas e espero que o equipo e o club esteamos unidos e con traballo e moitas ganas saquemos adiante as dificultades que se nos poñan por diante. Espero estar nun equipo que loite cada balón, que cada unha saque o mellor de si e así seguramente consigamos facer un gran traballo en Primeira División, aínda sendo un equipo moi humilde e moi novo”, indica.

Finalmente, Silvia Rubal diríxese á Familia Laranxa. “Levamos vivindo moitos anos nunha realidade asombrosa onde todo era perfecto e sempre se buscaban os títulos. É moi bonito vivir nesa realidade, pero ao final é algo que custa manter e baixar deses estándares non ten porque ser sempre algo negativo. Ao final todo ten o seu punto positivo e negativo e supoño que este ano hai que valorar outras cousas que, quizá ganando tantos títulos, tiñamos un pouco olvidadas como ver a unha nena medrar desde a base e chegar ao primeiro equipo ou ver a xente da zona xogando ao máis alto nivel. É o momento de valorar eses pequenos detalles que ao mellor olvidas cos títulos. A afección de Burela sempre foi unha afección moi destacada en España, todos os clubes sufren cando veñen xogar a Vista Alegre, son a parte máis importante deste club e necesitamos o seu apoio igual ou incluso máis que nas campañas anteriores. Ao final as dificultades que nos imos atopar este ano van ser máis altas e imos tentar saltalas xuntos”, conclúe.