Se alguén busca esa data en Google probablemente a referencia deportiva q atope sexa unha semifinal de Champions entre Real Madrid e Bayern de Munich que se decidiu cun portentoso lanzamento de Sergio Ramos. Ó mesmo tempo, eiquí en Burela xogabase unha das últimas xornadas da Segunda División masculina de Fútbol Sala entre o noso clube e o filial do FC Barcelona. Esa noite a victoria laranxa servía para dar un paso cara o play off de ascenso e tamén para certificar un ano mais a permanencia nesa categoría. Algúns estabamos no Vista, outros, a maioría, estaban vendo o Madrí.
Esa tempada rematou co Burela en primeira pese a perdelo play off en Martorell. Semella que foi onte, pero foron 5 anos marabillosos, que pasaron voando. Ata este Venres que perdimos a categoría do equipo masculino. E fomos a copa, dúas veces. E fixémoslle o Pozo xogar un desempate en Murcia. E xogamos semis de Copa do Rei. E gañámoslle a Inter e empatamos co Barça. David no medio dunha morea de Goliats. Ahí crimos que era o normal. Levantamos os pés do chan e perdimos a percepción da realidade.
Todos. Non nos valía o décimo posto, estar entre os mellores era case obriga e non vimos o perigo real do descenso. Ata este Venres, cando o noso emblema, Iago Míguez, era a imaxe coa súa choreira. Igual ca sendo un cativo de 6 anos, enfundado na mítica camisola verde do Barça, cando perdía o partidillo do adestramento no mesmo pavillón, daquela unha pista de cemento. O mesmo Iago. Toda unha revelación. Voltamos comezar?
O título de campión do equipo Xuvenil quere dicir tamén moitas cousas. Unha entidade de futuro debe saber converter as adversidades en oportunidades e esta é moi grande. Tan grande coma o CD Burela FS. Que no intre seguinte a estar descendido felicitou os seus rivais. O seu presidente non agardou nin un minuto para saudar os rapaces que perderon a liga contra os laranxas o domingo.
Cometemos moitos erros pero algo faremos ben para ter un dos mellores equipos da liga feminina. Temos que valorarnos mais, a nós, ós nosos, tan capaces coma os de fora. Capaces de voltar a encher Vista Alegre en primeira, aínda sendo os décimos. Para non valorarnos na nosa xusta medida xa estiveron as grandes institucións e medios públicos.
Nos títulos pero tamén nos descensos. Somos da Mariña, cheiramos a mar.
FORZA BURELA! VOLTAREMOS!
Mario Pillado Mon
Voceiro BNG Burela e sobre todo afeccionado do CD Burela