Son consciente das críticas que reciben estes articulitos meus que pululan por aquí todos os fin de seman, chova ou faiga calor esteña en Xunqueira ou en Venecia. Fixos e puntuales como un reloxo fabricado por un galego na nazon helvetica.
Que uno relate vivencias, situacións e momentos propios, que conte fragmentos autobiográficos ao máis puro estilo cantautor…a alguns non lles gusta. Por suposto respeto tal crítica, ata poida que enténdaa en certa forma, pero teño a impresión de que, escriba o que escriba, sempre haberá un anaco de nós naquilo que expresemos, xa sexa un pensamento, un sentimento ou unha formulación do tipo que sexa. Talvez unha importante porcentaxe da oxetividade desapareza pola nosa condición human… quizais de feito, iso da oxetividade nin sequera exista…
Hoxe dáme un pouco igual todo iso, a verdade. Non teño un bo día e paseime por aquí, por esta folla en branco, a dar un berro, que de cando en vez non vén mal. E é que hoxe ando fodido, moi fodido, como un marciano nun planeta perdido e áspero. E os motivos… non sei… son tantos e tan escasos á vez que non sabería nin como nin por onde empezar.
Quizá teña que ver a impresión de que a vida, de cando en vez, é un bucle que che fai tropezar coas mesmas pedras, sempre as mesmas, día tras día. E malia que procuras aprender de cada hostiazo, caes no mesmo burato, cansado das mesmas cavilaciones de sempre, farto das comedias románticas polo irreais que son e o moito que me gustan pese a iso, hastiado de que moitas delas aparezan cando lles apeteceu, e se haxan ir cando máis as necesitaba. Irritado polas miñas queixas, apesadumbrado por cruzarme con mil rostros e sentirme asfixiado en un pais que multa a un pobre por estar pedindo na esquina e deixa libres e sin culpa a os que emporcallaron Galicia enteira con miles de toneladas de chapapote con decisions equivocadas de politicos de merda.
Pero así son as cousas. Mañá será outro día… ou talvez non, pero o de de hoxe xa se afrouxou un pouco, e polo menos corre un pouco de aire pola miña garganta. O devandito, un mal día.
Otero Regal.