Dicía Bertrand Russell (filósofo analista, novel literatura):
“A humanidade ten unha doble moral: unha que predica e non practica, e outra que practica pero non predica”
A pregunta é, ¿en cal modalidade encadramos ós nosos políticos? Vistos os feitos, a resposta é sinxela, “non teñen moral”, tanto é así, que a desafección da sociedade chegou a un grao máximo de desconfianza e indignación propiciando un estado de desgoberno cuias consecuencias son imprevisibles.
A reflexión debe partir, e parte, dos xubilados, homes e mulleres de idade media (70 anos), artífices dunha Transición Política cara a Democracia que con traballo, austeridade e responsabilidade propugnaron, aportando o mellor de si, coa esperanza de lograr un Estado de benestar para os seus descendentes (que a eles se lles negou).
A cidadanía en xeral (traballadores, autónomos, empresarios, profesionais, funcionarios) comprenderon a situación (tras 40 anos de dictadura) e con coraxe e sacrificio, e sobre todo con alta moralidade acadaron facer a Transición Política Democrática do noso país.
Pasados 35 anos baixo gobernos chamados democráticos, chegamos a unha situación caótica donde todo vale a calquer precio, a cultura do diñeiro, a corrupción desmedida baixo un materialismo extremo, a pérdida de valores, o desprecio ás Institucións, unha situación creada por un afán de poder desmedido, unha falla de diálogo e sensibilidade coas clases desfavorecidas, unha situación consentida por unhos gobernantes mediocres, interesados, actuando de antidemócratas ó anteponer os seus intereses ós do pobo polo que foron elexidos, cuio comportamento é tan vergoñento que serve de mofa nas redes sociais.
Xustificando a súa labor na concepción absurda de “todos somos culpables”; non é verdade, os verdadeiros culpables son os representantes do pobo, elexidos para gobernar, os cidadáns somos os incautos á hora de confiar o noso destino en desaprensivos políticos que abusando da nosa candidez e boa vontade, están propiciando unha herencia pobre e miserenta para os nosos descendentes.
Necesitamos unha segunda Transición Democrática (de verdade), único medio de rexeneración dunha sociedade ignorada, estafada e vilipendiada.
Unha Transición que corrixindo os erros do pasado, se adapte ós novos tempos e permita promulgar leis e normas baixo ideas morais estrictas para unha convivencia tranquila, segura e xusta, e para este camiñar “non hai que sentarse no camino, hai que poñerse de frente ó que temos que andar e de costas ó andado” (proverbio chino).
Unha Transición comandada por políticos honestos, responsables (que os hai), donde a honorabilidade sexa a máxima na representación do pobo á hora de lexislar, para acometer as reformas pendentes corrixindo certas lagunas da Transición (1978). Reformas: electoral, territorial, administrativa, laboral…
Uns políticos solventes e valentes (non predicadores que gobernan a golpe de reivindicacións da cidadanía na rúa), que devolvan á sociedade a confianza, a seguridade nun Estado de Dereito respetado, é dicir, necesítanse estadistas non electoralistas de 4 anos.
Chegados a esta situación, a voz dos xubilados, artífices da 1ª Transición, e unha denuncia cívica que nos permite vaticinar que de non acometer con urxencia a 2ª Transición (Democrática de verdade), a herencia que estamos xerando merece unha reprobación das novas xeracións, que si están preparados para liderar tal empresa.
Val do Ouro
08-04-2013
Quique Geada
Ex – Alcalde
Partícipe da Transición Democrática 1978