Foi a primeira que se celebrou en Foz. Pouco había que Pepe Beltrán accedera á alcaldía e xestionou co concello de Ribadeo que, unha vez cumplido co cometido na vila veciña, as SS.MM. se desplazaran a Foz a levar a focegos/gas, as ledicias da Noite de Ilusión que o era especialmente, pois nunca antes tiveran a ocasión de velos tan de preto xa que en Foz non tiñamos os medios:para a caracterización dos +ersonaxes: eran tempos miserentos! É fácil percatarse do éxito da novidade: cómo a grande maioría da poboación (metade da de hoxe) saíu á rúa; cómo o parque automovilístico (pouco mais de media ducia de unidades) facían soar as bucinas que ameazaba cun enxordecedor estarabouzo que, no fondo, soaba a música celestial…O desfile partira do vello garaxe de Transportes Galaicos, onde dende media tarde agardaban os cabalos de Culata, O Fero de Mañente e Antón María de Simón que se estreaban como cabalgaduras de tan egrexios xinetes. O percorrido rematara no bar Nautico,, no porto, na compaña de elenco musical de tanta calidade como a nomeada Rondalla O Pallarego, de Monsoñedo, na que tocaba o violín, o focego Chicho de Botes, á sazón empleado na sucursal mindoniense do Banco da Coruña, da que era alma mater, mestre e promotor, o barbeiro-músico ou músico-barbeiro, Manuel Ledo Bermudez que na vella cidade rexentaba a súa oficina (oficina: lugar onde se exerce o oficio), ágora na que a cotío se xuntaban escritores, poetas, historiadores, músicos: Alvaro Cunqueiro, Lence Santar, Noriega Varela, Leiras Pulpeiro, Trapero Pardo, Manolo Araújo, etc. Guitarras, laúdes, bandurrias e violíns inundaron as rúas con ledas e románticas melodías que soaron na que foi a mais ilusionante Noite de Reis da historia local e que deixaron na mente e no corazón de nenos e nenas a pegada do que foi preámbulo a un doce soñar, que precedía á fantástica entrada trunfal no ilusorio mundo do Paraíso… Eran as vivencias da primeira Cabalgata de Reis vivida polo pobo de Foz. Hai deso 55anos…
Suso Fernández