Pasados case dez días da primeira edición do Festival Osa do Mar é un bo momento para recordalo, analisalo, facer unha breve valoración e deixar paso a unha segunda edición que promete fortes emocións.
Cando se pisaba por primeira vez o recinto do Festival Osa do Mar algo ilusionante subía polo corpo, podíase respirar que estaba todo feito con esforzo e cariño conseguindo que transmitise unha proposta diferente. Un espazo reinventado para un uso público, decorado e acondicionado coas diversas estructuras necesarias. Un exército de voluntarias e voluntarios da Asociación Cultural Fanto Fantini armados con camisolas negras que como formigas se movían dun lado para outro cos seus diversos traballos. Zeus e Poseidón pactaron coa Osa unha tregua que nos deixaron dous días ideais.
Unha idea arriscada e complicada que se materializaba con altas doses de creatividade, valentía e esforzo cooperativo dando un resultado máis que positivo. 1.000 persoas vendo a 20 grupos que o deron todo e soaron perfectamente grazas a uns boísimos profesionais (da empresa Luzsonga de Lugo). Os membros da directiva de Fanto Fantini aseguran ter cumpridas con creces todas as expectativas e dan as grazas a patrocinadores, colaboradores, voluntarios, asistentes e técnicos que fixeron da primeira edición do Festival Osa do Mar algo único e con un ambiente espectacular.
Pechados os detalles dun duro venres pechando todos os detalles pendentes culminouse cando empezou o campeonato de BMX ao lado da praia da Marosa, os asistentes comezaban a chegar ao recinto para ver o primeiro concerto dos burelaos Skohlma, unha formación divertida e comprometida de rapaces que daban o seu último concerto no Osa do Mar xa que se disolven por temas de estudos. A formación indie viguesa Los Septiembre daba mostras das suas táboas e brindábanos unha completa actuación. Os veciños Sunday Morning Club (de Viveiro) xa diante de un numeroso público desplegaron o seu repertorio e encandilaron ao público. O partido xa collera ritmo cando o rock serie b dos Ataque Escampeinundou o escenario. Os Hama Prince (antigos Dirty Socks) presentábanse e amosaban novos traballos con éxito no Osa do Mar. Sobre as doce da noite osMoondogs Blues Party creaban un ambiente de blues irrepetíbel no recinto. Os diferentes estilos íanse superpoñendo sen ningún problema e o cambio de rexistros causaba boa impresión no público. Tocáballe a vez aos virtuosos Acid Mess co seu rock psicotrópico setenteiro, descubríndose como unha das revelacións do Festival. Iniciábase a recta final dun venres frenético cos portugueses The Glockenwise, un concerto con toda a esencia do seu desenfadado garage-rock. Os burelaos The Brosas subíanse ao Osa do Mar para un contudente concerto que fixo saltar ao público. Pechaba esta primeira xornada a banda indie electrónica de Valga:Músculo!
Non había resaca que valese e o sábado 13 a xente levantouse con gañas de música e festa enchendo as tres terrazas onde tivo lugar a sesión vermú. Elementary no Traste foi delicadamente dando paso á música, Rockatansky Brothers e o seu rock sufeiro animou a terraza da cervexería Kiko mentres o público podía admirar a alfombra floral que decoraba o paseo. A ruta finalizaba no Hotel Nordés co intenso concerto dos Remakers. Unha ruta “in crecendo” na que a vila de Burela puido sentir o Festival.
Os máis pequenos tamén tiveron o seu espazo no Osa do Mar con variosobradoiros musicais nos que escoitaron contos adaptados, pintáronse de osas e osos, fixeron instrumentos con materiais reciclados e puideron pasar unha boa e musical tarde.
O sábado á tarde na praia da Marosa coa música de Disco Episcopal celebrouse o día forte do campeonato de BMX (organizado polos rapaces de Puncturebmx) e a exhibición de graffitis de Concepto Circo dándolle ambiente e colorido á zona antes de reunirse outra vez no recinto do Osa do Mar.
Con algo de retraso comezaban os concertos da xornada do sábado. Batuko Tabanka sorprendía aos asistentes con unha tremenda actuación dando mostras da multiculturalidade e integración burelá. Grampoder ía animando a un público preparando o terreo para todo o que quedaba por diante. Santa Rita, coa cervense Cecilia á cabeza, levantou a un público xa entregado. Os espectacularesKillimanjaro chegaron como un foguete de Portugal para deixar sen palabras aos asistentes. Das Kapital ofreceu a súa traballada e alternativa proposta. O ruido deTriángulo de Amor bizarro era un dos pratos fortes e de seguro que non defraudou a ninguén co seu demoledor concerto. Faltaba a recta final cos grupos do Colectivo Metamovida moi vinculados á interesantísima iniciativa do Liceo Mutante de Pontevedra, abriu boca Cró! para dar paso á psicodelia “stoner” de Guerrera.