O MIRANTE. Panorama da situación electoral Abril 2015

Carlos Neira.- ELECCIÓNS XERAIS EN ESPAÑA. ESTIMACIÓN DE VOTO PARA O CONGRESO DOS DEPUTADOS

En abril asistimos a fortes cambios na estimación de voto. A elevada volatilidade continúa definindo o panorama electoral, e a iso súmase o resultado das autonómicas andaluzas induciu variacións adicionais significativas no escenario estatal.

O PP mantén a primeira posición en voto e en escanos, anque perde algo máis de medio punto desde marzo. Este retroceso modesto implica que o voto gañado por Ciudadanos procede de antigos votantes do PP, que nos últimos meses estaban situados na abstención. Malia á caída en voto o PP mellora lixeiramente as súas expectativas en número de escanos.

Podemos acelera o seu descenso, perdendo 4 puntos nun mes, o que significa un de cada 6 votos dos estimados hai agora un mes, e a metade do voto gañado desde o verán. O comportamento negativa lévao a un empate técnico co PSOE e, de non variar a tendencia perdería a segunda posición en favor do PSOE antes das municipais do 24 de maio.

O PSOE perde case un punto pero mantense no intervalo 20-22 que ocupa desde as europeas do ano pasado, o que lle serve para competir directa con Podemos polo liderado da alternativa ao PP. Como aconteceu co resultado electoral en Andalucía a súa porcentaxe de voto en todo o Estado mantense estable.

Ciudadanos continúa a súa intensa tendencia ascendente, anque o seu ritmo de crecemento na última quincena xa é menor que a comezas de marzo. Con todo, sitúase aínda en niveis inferiores a aqueles que lle outorgaron as últimas enquisas dos medios de PRISA, que debuxaban un inexistente empate a catro bandas.

Esquerda Unida experimenta unha caída leve pero que evidencia enormes dificultades para competir no espazo electoral que lle era propio, e non tira proveito da caída de Podemos. Os hipotéticos efectos beneficiosos da designación de Alberto Garzón parecen estar compensados polas loitas internas da federación madrileña.

É UPyD a forza máis prexudicada no último mes, en paralelo ao crecemento de Ciudadanos, xa que perde case a metade do voto estimado en marzo, xa entón o mínimo da lexislatura. A única acta de deputada que obtería Rosa Díez por Madrid é un final simbólico para UPyD. O 2% de voto certifica de facto a súa defunción como forza política competitiva.

En Catalunya CiU mantense e Esquerra sobre e recurta lixeiramente a distancia, pero o avanzo de Ciudadanos ocasiona que ambos poidan perder un escano en relación ao estimado no mes de marzo.

En Euskadi as forzas nacionalistas avanzan unha décima e melloran tamén a súa previsión de escanos, debido ao retroceso de todas as forzas estatais e a feble implantación de Ciudadanos.

Algo semellante acontece en Canarias coa hipotética coalición entre Coalición Canaria e Nueva Canarias para as eleccións xerais. Anque manteñen o voto poden mellorar en escanos ante a evolución negativa dos seus rivais nas illas.

O BNG en Galicia, a pesar de aumentar as probabilidades dun segundo escano en virtude do retroceso dos seus competidores directos (IU/AGE e Podemos) segue movéndose no fío da perda de representación no Congreso.
Na Comunidade Valenciana o voto a Compromís mantense igual que en marzo.
A única combinación a dúas bandas que outorga a maioría absoluta no Congreso segue a ser a Gran Coalición PP+PSOE.

Distribución de escanos:

Carlos Neira Cortizas