En que cabeza cabe que teñamos unha sanidade cada vez máis desastrosa e mal atendida, con listas de espera que impacientan e empeoran aos enfermos, con redución de persoal e ata de soldos dos profesionais deste sector, e, ademais, trátese de empuxarnos cara á sanidade privada, que, en moitos casos, reciben subvencións que pagamos todos?
En que cabeza cabe que sexan os funcionarios os que paguen sempre as conxelacións e baixadas de soldos, que rebaixan á súa vez o seu poder adquisitivo?
En que cabeza cabe que neste pais permitase a libre circulación de xentiña que reciben grandes ingresos dedicándose ao tráfico de armas, aos estupefacientes, a trátaa de brancas, ao branqueo de diñeiro, ou que non se pescude quen non pagan a seguridade social dos seus empregados, e que, en definitiva, quen practican a economía mergullada, non pagan impostos ou leven o seu diñeiro a paraísos fiscais?
En que cabeza cabe que se pretenda ameazar agora aos que traballaron toda a súa vida, aos que cotizaron á seguridade social e pagado os seus impostos, con conxelacións salariais, ou con ridículas subidas do 0,25 por cento que lles deixará por baixo do IPC, e, xa que logo, terán, como outros, perda de calidade de vida e de poder adquisitivo? Quérese de aquí en diante obrigar a que teñan o seu fondo de pensións particulares porque o estado non vai ser capaz de asumir a paga das súas xubilacións?
En que cabeza cabe que a educación, a universidade a investigación sufran tamén os ataques destas disparatadas reducións, e sígase subvencionado ao ensino privado, sabendo que estamos esnaquizando o progreso e o futuro das próximas xeracións?
En que cabeza cabe que, debido ás rebaixas drásticas e a unha austeridade non equitativamente practicada, as persoas sen recursos e máis vulnerables deixen de percibir as súas axudas económicas, os seus comedores, a súa asistencia médica e farmacéutica?, É que estamos tolos neste país?
En que cabeza cabe que co diñeiro dos españois axudouse a Nova Galicia Banco e probablemente a algún que outro banco, a saír da bancarrota á que a meteron os seus dirixentes e logo esten a punto de regalarllela a os americanos, tan galegos eles. E non se traduza en favorecer ás Pemes, aos emprendedores, ou ás persoas que individualmente soliciten préstamos, tendo, ata, medios con que responder?
En que cabeza cabe que moitos políticos cobren soldos astronómicos, moitos dirixentes de organismos públicos e tamén de empresas privadas, bancos, etc, que, encima, blindan os seus retiros ou indemnizacións con cantidades máis que substanciosas, non sexan capaces de entrar nesa senda da austeridade reducindo os seus ingresos e as súas múltiples prebendas, e en ocasións, sobresueldos?
Como é posible que nesta terra, aínda teñamos sociedades, propiedades patrimoniais, igrexas, etc. que pagan poucos impostos, ou ningún, mentres cos demais non se teñen ningunha consideración, e máis se o teu soldo depende dunha nómina controlada de cabo a cabo?
Podiamos seguir facendo preguntas, pero me temo que ninguén me vai a contestar, ou se fará o tolo. Máis ben creo que neste país de dispendios, de desigualdades e de inxustizas, máis ben creo que o que non hai é cabeza.
Otero Regal