Representantes da CIG industria e das fábricas de Alcoa na Coruña e San Cibrao reuníronse está semana coa dirección de Alcoa para esixir a retirada do Ere de extinción de emprego na fábrica coruñesa e tentar buscar unha solución que garanta a continuidade dos postos de traballo na industria do alumino. Principal.
O feito de que a tarifa eléctrica do estado estea chea de peaxes políticos como o de axuda ao carbón español, moratoria nuclear, custes extrapeninsulares, custes de transporte; iguales para as industrias galegas que están cerca dos centros de produción, que para as do resto do estado. Ademais de que o prezo do MW sexa sempre o valor do custe de produción daquela central que o pon máis caro no mercado, pon de manifesto a verdadeira orixe do problema, a ausencia dunha tarifa enerxética para Galiza como gran produtora.
A maiores disto hai que sumar a perversidade dun sistema onde se lles exixe a unha industria como a do aluminio que consume o 2% do total do estado e á que a enerxía eléctrica lle supón entre un 35 e un 40% dos seus custes de produción que se xogue o futuro dos máis de dous mil postos de traballo directos que xera no país nun sistema de poxa a cegas que no mellor dos casos só lle garante a supervivencia durante un ano.
Este sistema de poxas implantado polo PP substitúe a antiga tarifa G4 (eliminada polo goberno do PSOE no 2009) para grandes consumidores e xera unha enorme incerteza que impide os investimentos con un retorno superior ao ano, o que na practica ven a significar que fora das maos de pintura que se lle podan dar as fábricas estas non van a ter ningún tipo de modernización.
A CIG ve imprescindible para o mantemento da industria de base no pais, que dende o goberno galego se promova con urxencia a implantación dunha tarifa enerxética galega do mesmo xeito que se está a facer en Euskadi onde o PNV pactou co goberno central o seu apoio á última lei do Sector Eléctrico en troques dun cambio na definición de alta tensión que permitira unha rebaixa as empresas vascas dun 12% no recibo da luz.
O noso pais, ademais de ser excedentario, sufragamos parte dos custes extrapeninsulares, calculados para o ano 2013 en 1.800 millóns de euros, as primas ao carbón español, 500 millóns de euros, o transporte, a moratoria nuclear, é dicir somos abertamente solidarios porén vemos agora a insensatez de que se poña en perigo os postos de traballo da nosa industria. Por iso demandamos abertamente unha tarifa galega que abarate a enerxía para os usuarios e para a industria.