Resulta paradóxico, por non dicir patético, que as vítimas do franquismo só conseguisen falar ante un tribunal como efecto colateral da denuncia dun grupo fascista contra o xuíz que decidira escoitalos.
Ao lograron ser escoitados. Non o contaron todo, nuns minutos non cabe unha vida, pero puxeron unha pinga de memoria nos telexornais e nas primeiras planas de todos os xornais.
Outro efecto colateral do xuízo contra Garzón pola causa do franquismo é o internacional. Os medios de comunicación máis influentes seguiron o xuízo, incrédulos ante o feito de que en España se xulgue ao xuíz e non os crimes.
Esta é a parte boa do malo: que o xuíz sexa o xulgado serviu de altofalante aos relatos das familias dos desaparecidos. O tiro pola culata.
Mirade como ven esta historia de pandereta e charanga da España mais cutre por aí fora:
O ‘New York Times’: “Procesar a Garzón é unha ofensa á xustiza e á historia”
A verdade a xuízo en España. Así se titula o editorial que o prestixioso diario estadounidense The New York Times publica hoxe en defensa do xuíz Baltasar Garzón. “España é agora unha democracia viva, pero o xuízo contra Baltasar Garzón iniciado a pasada semana [o da memoria histórica] é un preocupante eco do pensamento totalitario da era de Franco”, asegura a cabeceira para quen o xuíz estaba amparado polo dereito internacional cando estableceu que ante crimes contra a humanidade non podían aplicarse leis de amnistía. “Miles de fosas seguen pechadas”, lembra o diario.
Para The New York Times, o Tribunal Supremo “nunca debeu aceptar este caso”, aberto, lembran, tras a denuncia de “dous grupos de extrema dereita”.
O diario chama tamén a atención sobre o feito de que en España, “onde os procesos contra maxistrados son pouco frecuentes”, un só xuíz teña tres causas abertas, o que “podería frear a independencia xudicial”.
“O xuíz Garzón fíxose famoso polos seus procesos contra os terroristas vascos, torturadores arxentinos, o ditador chileno Augusto Pinochet e políticos españois. Os seus poderosos inimigos agora ven a oportunidade de acabar coa súa carreira. O xuíz Garzón é ás veces innegablemente ambicioso, pero procesarlle por escavar nos crimes da era franquista é unha ofensa á xustiza e á historia. O Tribunal Supremo debe absolverlle”, conclúe o xornal.
E xa a media semana empeza a reacción a o xuíz Garzón defenéstrano polo xuízo das escoitas ilegais e sácano da xudicatura, país do carallo, a un só lle queda dicir que está a preferir terse que ver cos delincuentes antes que con esta tropa de xentiña que chaman xuíces.
Otero Regal