Esta é a entrada a un pequeno paraíso moi cerca de todos nos. Podes entrar nel, só precisas dun bo calzado para andar entre as rochas e que non importe mollalo. Impacta o cheire a mar, a presencia intanxible da vida mariña na costa en todo o seu esplendor.
Enfrontándose ao Cantábrico no horizonte, pululan entre as rochas innumerables seres vivos dunha variedade colorista arrebatadora. Estamos diante dunha verdadeira aula da natureza mariña en todo o seu esplendor, un observatorio disposto a ser explorado por ollos abertos de curiosidade. Entre as algas, debaixo das rochas, nadando entre as pequenas correntes, esperando a subida da marea, atopamos unha riqueza exposta e única.
Ben saben dela os habitantes da zona. Eles aproveitan a xenerosidade deste ecosistema rochoso, recolectando os seus froitos máis saborosos. É un deses lugares no que te reconcilias coa natureza, ese pequeno xardín preto da casa ao que te acercas a descansar e a contemplar o mundo pasar.
“Apúrate en visitalo, porque este verdadeiro luxo ten os días contados”.
Ao parecer, estou errado. Ao parecer, os meus ollos ven mal, do que estou a falar non e un ecosistema costeiro rochoso cunha riqueza específica a protexer, senón unha “praia” que se ten que “rexenerar”, polo menos así o dí todo un Ministerio do Medioambiente e do Medio Rural e Mariño, ¿Quén son eu…? Este ministerio acaba de evaluar favorablemente unha actuación promovida polo propio organismo, como non podería ser menos, “Juán Palomo yo me lo guiso yo …”

O Ministerio de Medio Ambiente y Medio Rural y Marino evaluou favorablemente o proxecto de rexeneración da praia de O Perdouro
Vese que non hai mellores formas de queimar os cartos de todos nos que en sepultar estes pequenos paraísos baixo toneladas de area e formigón, e me pregunto… ¿para qué?. Tanto interese existe en “construír” unha praia. ¿Non temos magníficas praias de abondo? ¿Interésalle a “dirección xeral de sostenibilidade da costa e do mar” ter unha leira-recheo máis? En qué nos vai beneficiar a todos nos e a esta Terra na que vivimos dita actuación? ¿Qué “riqueza” vai xerar?.
Iluso de mín, pensando que estas actuacións invasivas “porquesí” quedaran no pasado. Todo ten un porqué. Será que eu non o dou visualizado, seguro que vai quedar todo moi pero que moi “potito”, unha praiña con as súas escaleiras e todo.
Despois de vivir millóns de anos Perdouro morre. Somos todos un pouco máis pobres. Paisaxe rochoso multicolor, ourizos, cangrexos, camaróns, gusanos, nudibranquios, anémonas, corais, caramuxos, peixiños, liquens, lapas, algas e demáis seres vivos do intermareal… descansen en paz.